Heimilisblaðið - 01.01.1922, Blaðsíða 9

HEIMILISBLAÐIÐ
7
drakk fyrst sjálfur, en rélti Doddrige siðan
bikarinn með þessum orðum: r>Drekk þú hér
af; það er nýja uinið í riki föðar mins«.
Jafnskjótt sem hann var búinn að drekka
af bikarnum, hvarf honum allur ótti og óró-
semi. Hin fullkomna elska rak burt óttann,
og hann talaði við frelsarann eins og vinur
við vin. Þá sagði hinn ástríki frelsari: »iVú
er þér horfin öll mœða, starfið þitt er fullnað,
gakk inn i fögnuð Drotlins þins, náðarlaun
eru þér búin dgrðleg og mikil.
Þá gaf Drottinn bendingu með hendinni,
hurfu þá herbergisveggirnir og Doddríge sá
himin hinna útvöldu fyrir framan sig, ótelj-
andi skara í hvítum klæðum með pálmagrein-
ar i höndum. Allir fylgdu því með augum,
er hann gekk við hlið Drottins síns til þess
að skipa sæti meðal hinna hólpnu vina Guðs.
Jesús nam slaðar frammi fyrir hásæti föð-
urins og sagði við föður sinn: að hann fœrði
honum enn einn sigurfeng, mann, sem hefði
trúað á sig á pilagrimsgöngunni, hefði e'skað
brœður sina og játað nafn hans og vegna þess
kannaðtst hann nú lika við hann frammi
fgrir föður sinum.
Þá heyrði Doddrige orð, sem engum manui
á jörð er unt að mæla og þau orð fyltu
hann ósegjanlegri sælu. Nú var höfuð hans
skreytt kórónu og honum fengin harpa í
hönd, og hann tók eftir þvi, að nú var tungu-
haft hans losnað að fullu og öllu. Á jörðunni
hafði hann aldrei getað lofað og vegsamað
eins og hann feginn vildi, en nú gat hann
sungið með hinum ótölulega skara lof og
vegsemd honum, sem elskaði oss og endur-
leysti oss, til þess að vér skyldum vera kon-
ungar og prestar fyrir Guði, föður vorum.
Honum sé lof og vegsemd um aldir alda!
Nú var draumurinn á enda og Doddrige
vaknaði, en það olli honum hrygðar, að þetta
var draumur einn en ekki meira. En mitt í
þeirri hrygð sinni heyrði hann bliða rödd
óma í eyrum sér: »Gráttu ekkil Alt, sem þú
nú hefir séð og langt um meira skal þér bráð-
lega veitast. Hertu að eins upp hugann til að
þfást og þola litinn iima, þá kemur Drottinn
þinn bráðlega«.
Og Drottinn lét hann ekki lengi bíða,
nokkrum mánuðum síðar var honum leyft
að ganga itin í fögnuð herra síns.
Hann ritaði drauminn upp næstu dagana
á eftir, meðan hann var honum í fersku
minni. Þeim, sem eftir hann lifðu, varð
draumurinn dýrmætur arfur og síðan hefir
hann oröið til upphvatningar og blessunar
þúsundum kristinna manna.
(Pgtl úr ítKirkeklokkem af B. J).
(A seinni hluta 19. aldar).
Hvað á maður að gjöra til að geta lifað
farsælu og ánægjulegu bændalífi, hversu fá-
tækur, sem maður kann að vera ?
Svör:
1. Hann á að hegða sér ráðvandlega.
2. Hann á að vera sparneytinn og aldrei
drekka brennívín og sem sjaldnast kaffi.
3. Hann á að liðsinna bverjum þurfandi
manni eftir megni.
5. Hann á að vinna á degi hverjum það,
sem þann dag ber að gjöra heimilinu til
þarfa.
5. Aldrei má hann gleyma að þakka Guði
og biðja bann að blessa verk sín.
6. Húslestur má hann aldrei láta undan falla.
7. Hann á ávalt að breyta sem réttast og
eftir beztu samvizku við hvern mann.
8. Hann á að varðveita heimilisfriðinn sem
bezt.
9. Hann á að hirða skepnur sínar með
reglusemi, og hvað eina, sem heimilið
snertir á degi hverjam, hversu fátt eða
smátt sem það kann að vera.
10. Hann á að láta alt vera sem þokkalegast
utan bæjar og innan.
11. Hann má aldrei gleyma að hirða sál
sina betur en all annað, eða annast vel-
ferð hennar.