Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.09.1917, Blaðsíða 9

Heimilisblaðið - 01.09.1917, Blaðsíða 9
HEIMILISBLAÐIÐ. 103 vors og segja honum írá þessu, því hann situr enn á ráðstefnu11. Þeir riðu svo saman til herbúða konungs. Biskupinn fékk strax inngönguleyfi, en hinir biðu fyrir utan. Hann kom þó brátt til baka aftur og benti þeim að koma, og hvíslaði að þeim, er þeir gengu framhjá vörðunum: Hér er undarleg ráðssamkoma og öriagaþrungin“. Það var liðið að miðnætti, en tjaldið var þó enn fult af herforingjum og aðalsmönnum, er stóðu í hópum, eða sátu umhverfis mjótt borð rekið' saman af plönkum. Inst við borð- ið sat konungurinn, Guy af Lusignan, maður fölur í andliti, klæddur skrautlegum herklæð- um, við hægri hlið hans sat hinn hvíthærði Raymond greifi af Tripolis, en á vinstri hlið hinn svartskeggjaði og freknótti foringi Must- erisriddaranua, klæddur hvítri skykkju og var rauður kross saumaður á brjóstíð. Það var auðséð á svip þeirra að í harð- bakka hafði slegið milli þeirra. Konungur hallaði sér afturábak í stólnum og strauk hendinni öðru hvoru nm ennið. Hann leit upp, er hann sá biskupinn og spurði önugur: „Hvað er nú? Ó, nú man eg það! Gott og vel. Komið með þessaháu tvíburabræður og látið þá segja oss sögu sína og það sem skjótast, því við megum engan tíma missa“. Þeir gengu allir nær, og eftir beiðni God- vins sagði biskupinn frá því er fyrir hann hafði borið fyrir tæpri stundu, er hann var á verði á fjallsbrúninm. „Er þetta alt satt, Sir Godvin?“, spurði Guy af Lusignan og náfölnaði, er biskupinn hafði lokið máli sínu. „Það er satt, berra minn og konungur", svaraði Godvin. „Orð hans eru ekki nóg“, hrópaði foringi Musterisriddaranna. „Látið hann sverja það við hinn helga kross, því segi hann þá ósatt, mun sál hans kveljast um alla eilífð“. Og ráðið umlaði: „Já, látið hann sverja“. I sambandi við tjaldið stóð útbygging, út- búin sem lítið bænahús og var tjaldað yfir einhvern hlut inst við gaflinn. Rufins biskup frá Akre, er var þar meðal þeirra, búinn her- klæðum, gekk inn og dróg tjuldið frá, og sást þá brotinn kross, svartUr af elli, en settur gimsteinum, er stóð hér um bil mannhæð frá jörð, þvi neðri hlutann vantaði að mestu. Yið þá sýn féll Godvin og allir viðstaddir á knó, því frá þeim tíma er St. Helena fann hann fyrir nærfelt sjö öldum, hafði hann ver- ið hinn dýrmætasti helgidómur kristinna manna. Það var talið vafalaust að þetta væri sá kross er frelsannn hafði hangið á. Miljónir manna höfðu tilbeðið hann og tugir þúsunda höfðu látið líf sitt fyrir hann, og nú rétt fyrir þessa miklu styrjöld milli kristinna manna og falsspámannsins, var hann tekinn fram úr fylgsni sínu, til þess að herskarar hinna kristnu skyldu vera ósigrandi. Godvin og Wulf störðu á þenna helgidóm með undrun, ótta og tilbeiðsiu. Þarna voru naglaförin, og staður sá er sakaskrá Pilatusar hafði verið fest á, og þeim fanst næstum að þeir sæju hiun deyjandi lausnara. „Nú!“, hrópaði foringi musterisriddaranna. „Látið svo Sir Godvin d’Arcy sverja við þeuna kross að orð hans séu sönn“. Godvin reis á fætur, og gekk að krossinum lagði höndina á hann og mælti: „Eg sver við þenna sanna kross, að fyrir tæpri stundu sá eg þá sýn er hans konunglegu hátign hefir þegar verið skýrt frá, og eg trúi því, að þessi sýn hafi mér verið send sem svar upp á bænir mínar, til þess að frelsa her vorn og vora helgu borg frá valdi Serkja, og að hún só sönn mynd, af þvi sem verða muni, ef vér leggjum til móts við soldán. Eg sver, vel þess vitandi, að viki eg hársbreidd frá sann- leikanum, mun eilíf glötun verða hegning mín“. Biskupinn dióg aftur tjaldið fyrir krossinn og ráðgjafarnir settust þögulir umhverfis borð- ið. Konungur sjálfur sat náfölur og skelkað- ur, og megn ótti hvildi yfir þeim öllum. „Svo virðist sem oss hafi verið sendur boðskapur frá himni“, mælti hann. Megum vér óhlýðnast honum?“ Æðsti musterisriddarinn hóf upp hið skeggj- aða, freknótta andlit sitt og mælti: „Boðskapur frá himni, sögðuð þér herra

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.