Heimilisblaðið - 01.03.1918, Blaðsíða 8

40
HEIMILISBLAÐIÐ
„Þegar þau hjónin voru svo biiin að koma
óllu í lag, settust þau að morgunverði með
börnum sínum, óll glöS og ánægS og í bezta
skapi. i
„HeyrSu góSa min“, sagSi svo Sörensen,
„hvernig stendur eiginlega á þessu öllu? Svona
hefSi eiginlega alt átt aS vera hjá okkur alla
tíS og þess hefSi eg helst óskaS, og eg þóttist
satt aS segja gera þaS sem í rnínu valdi stóS
framan af búskap okkar til þess aS halda öllu
í svona horfi innanstokks hjá okkur, en þá vildi
þaS einhvernveginn ekki lánast. HvaS hefir nú
valdiS þessu öllu?“
„Ja, eg veit þaS nú varla sjá!f“, sagSi mad-
dama Sörensen, „en eg skal nú segja þér upp
alla söguna“.
Hún sagSi svo manni sínum frá samtali
sinu viS maddömu Flink og frá draumnum og
um þaS hvernig hún vaknaSi.
Sörensen var hugsi dálitla stund. Svo stóS
hann upp og bjóst aS fara til vinnu sinnar, en
um leiS og hann fór, vék hann sér aS konu
sinni og sagSi henni einbeittlega, eS nú ætlaSi
hann sér ekki aS fara á knæpuna þaS kvöldiS.
Þegar börn þeirra hjóna komu i skóla þenn-
an dag, ætlaSi enginn aS þekkja þau, hvorki
kennarar né lærisveinar, svo miklum stakka-
skiftum höfSu þau tekiS.
ÞaS er skemst frá aS segja, að upp frá
þessum degi kom gagngerS breyting á alt heim-
ilislíf þeirra hjóna, og hélst svo um stund, en
svo vildi sækja aftur i sama horfiS einstöku
sinnum. Maddama Sörensen gleymdi sér þá
eða féll í letiköst við og við, og Sörensen fór þá
aftur að fá sér neðan í því. En með aðstoð
þeirra Flinks hjóna lagaðist þetta smámsaman,
afturköstin komu æ sjaldnar og sjaldn...' fyrir
og loks varð þeirra aldrei vart. Eftir missiri
gátu þau innleyst hina veSsettu húsmuni af
lánshúsinu og þegar ár var liðiS, var heimili
þeirra orðið svo gerólíkt því, sem það var, þeg-
ar saga þessi byrjar, að enginn hefði þekt að þaS
væri sama heimili, og svona er það enn, þegar
þessi saga er rituð, og nú hjálpast börnin öll
aS til að halda öllu þrifalegu, því að þau hafa
séð hina miklu breytingu/sem varð á öllu heimil-
inu, þegar þrifnaður og reglusemi kom í slað
óþrifnaðar og óreglu,
[Þýtt úr dönskuj.
Audlegt lif íslands á 19. öld.
Brot úr fyrirlestrum G. Hjctltasonar.
II.
Sóra Jón lærði í Möðrufelli.
Sterkastur landa var hann í strangtrúnni þá,
og henni oft svo haröri, aS hann yfirgekk Jón
Vídalin, en líktist útlendum strangtrúarmönnum.
Kristileg smárit gaf hann út á prent
svo mörgum tugum skifti, eru þau full af aftur-
hvarfssögum og vakningarræðum, einnig trú-
vörnum og trúboSssögum. Bezta afturhvarfs-
sagan er um lögmann Birkenfeld og prestinn
Eberharð. Þar er sterkur, bliður og spaklegur
kristindómur. Og ætti sú saga skilið að vera “
verða prentuð í nýju formi og máli.
í smáritunum er lika afbragðsræða um frið-
þæginguna, eftir séra Jón sjálfan.
Séra Jón var mörgum glaSværSum mótfall-
inn, en einkum þó allri trúleysisfríhyggju. Já,
honum var líka illa við skynsemistrúna, þótli
hún gera oflítið úr hinu illa og trúa oflítið á
frelsarann. Þótti honum því miklu, miklu meira
varið í gömlu trúarbækurnar en rit hennar. —
Þeim Magnúsi lenti því saman, þótt þeir virtu
hvor annan.
Séra Jón lærSi hafði sterk áhrif á mig á
fermingarárunum og gerði mig þunglyndan um
tíma. En áhrif Magnúsar og annara hrestu
mig aftur.
Spakmæli.
Ofmikill flýtir er verri en seinlæti
í fögru eggi getur falist maðkur.
Verðskuldað böl er verst aS ljða.