Heimilisblaðið - 01.09.1936, Síða 18

Í44
HÉIMILISBLAÐÍÐ
Skuggsjá.
Arið 1925 hafði Alaska 32 miljónir dollara i
tekjur af laxveiðum einum saman. Pessi upphœð
er fjórum sinnum ])að, sem Pandaríkin gáfu
Rússum fyrir Alaska (7,2 miljónir dollara).
Pegar þess er gætt um leið, hvílíkan ('g aauö
Alaska hefir veitt Bandaríkjunum i málmum, þá
er auðskilið, að Bandarikin gerðu betri kaup er
þeir keyptu Alaska, en er þau keyptu dönsku
Vesturheims-eyjarnar.
Ráms.iár-kvikmyndlr. Par sem vér nú erum
búnir að íá hljóðkvikmyndir með litum, þá. vant-
ar aðeins eitt á, að vér getum fengið rúmsjár-
kvikmyndir, i stað hinna flötu mynda, svo að
myndatakan megi fullkomin heita.
Það er ameríska Metro-Goldwin-Mayer kvik-
myndafélagið, sem hefir nú það verkefni með
höndum að framleiða rúmsjár-kvikmyndir og er
nú sú tilraun á gangi milli kvikmyndahúsanna.
En þær myndir eru kallaðar Audioscoiiics. Pessi
tilraun vekur miklar vonir. Pá má sjá hlutina
eins og þeir annars sjást með berum augum.
Pessi nýja kvikmyndataka á að koma fyrir al-
menningssjónir á þessu hausti.
Margar tilraunir hafa áður verið gerðar í þessa
átt, og myndirnar verið taldar fullgildar, en
reynst kák eitt og áhorfendur þvi haft pær aö
engu.
Mcð lyftu til tungslins. I amerisku blaði er
sagt, að lyftan sé það samgöngutækið í New York,
sem mest sé notað og mun það koma flatt á
flesta. 1 New York eru alls 41,650 lyíkur, se.n
flytja daglega 15 miljónir manna. Til samanburð-
ar flytja neðanjarðarjárnbrautaflestir 5,2 miljón-
ir og hábrautarlestir 1,8 miljónir og almennings-
vagnar 1 miljón. Lyfturnar ganga daglega upp
og nið’ur svo sem svarar 100.000 enskra mílna. Sé
um hraðann að ræða, sem þær hafa, þá gætu þær
farið kringum jörðina á sex klukkustundum og
til tunglsins á 2% sólarhring. Lyftu-göngin næou,
ef þau væru sett hvert við endann á öðru, alla
leið frá New York til Florida.
En nú er haldin 80 ára minningarhátíð lyft-
unnar. Hún var sýnd í fyrsta sinni 1856 á Krist-
alshallarsýningunni í Lundúnum. Georg Karten-
sen var frumsmiður hennar, sá sem var frumkvöð-
ull að skemtigarðinum Tivoli í Kaupmannahöfu.
Fyrsta lyftan gekk fyrir gufuafli. En um 1870
komu rafmagnslyfturnar, f.em nú eru í gangi um
heim ailan. Eftir því, sem menn bezt vita, var
rafmagnslyfta fyrst höfð 1 gangi i Magasin du
Nord, í þeirri byggingunni, sem vígð var til af-
nota 1885.
I Reykjavík voru fyrslu lyftur lafðar í grngi í
Eimskipafélagshúsinu og Natan & Olsens hi'si
um 1920.
Þeg.r Sja japln byrjaði. Fyrsti hl^óm eikirinr,
senr rússneski söngvarinn Sjaljapin hélt í föður-
landi sínu byrjaði næsta einkennilega. Pá var
Sjaljapm enn öllum bráðókunnugur og átti bók-
staflega ekki neitt, nema röddina. Bezti vinur
hans var söngvari eins og hann sjálfur — og öll-
um ókunnur líka.
Þeir vinirnir höfðu ásett sér að íreista ham-
ingjunnar báðir saman og efndu því til sam-
söngs. Með því að aura saman tókst þeim þó að
fá næga peninga til að leigja lítinn og óþrifa-
legan samkomusal I einu úthverfi Pétursborgar
í þá daga. Þeim tókst llka að fá knéfiðlu leigða
fyrir afganginn af peningunum og koma smá-
auglýsingu x eitt af dagblöðunum.
Nú rann upp þetta mikla kvöld. Báðir söngv-
ararnir biðu eins og á glóðum. Skyldi þá nokkur
koma? hugsuðu þeir. Og það var eins og veikar
vonir þeirra ætluðu að bregðast þeim, en — hér
um bil 10 mínútúm yfir tímann komu fjórir ung-
ir menn, einn og einn í einu og settust á öftustu
bekkina í hinum illa lýsta sal.
Sjaljapín gekk þá fram á pallinn, hneigði sig
djúpt fjórunx sinnum, fyrir hinum fjórum heiðr-
uðu áheyrendum og spurði alvarlega, hvort eigi
mætti fresta samsöngnum 15 mínútur.
»Hví þá það?« spurði einn hinna ungu manna.
»Okkur liggur svo mikið á«.
»Liggur svo mikið á! Hvað meinið þér með
því?« sagði Sjaljapin og vissí hvorki upp né nið-
ur.
»Við erum sendir eftir knéfiðlunni, og eiguin
að bera hana til verzlunarhússins, sem leigði
hana. Þér skuluð bara byrja!«
Skrítlur.
Jón: »lí:g ætla mér ekki að kvænast fyr en
ég fæ konu, sem uppfyllir þessi þrjú skilyrði:
hún verður að vera efnuð, auðug og rlk«.
Rithöfundardóttir (við unnusta sinn): »Hvaða
verk föður mlns þykir þér vænst um?«
Unnustinn (faðmar hana að sér): »Ég hélt, að
þú þyrftir nú ekki að spyrja um það«.
Hann: »Þér skulið ekki gera yður það ómalc
að fylgja mér til dyra«.
Hún: »Ég geri mér ekkert ómak með því. Mér
er það þvert á móti mjög ljúft«.
PRENTSMIÐJA JóNS HELGASONAR