Heimilisblaðið - 01.05.1940, Blaðsíða 8

76
HEIMILISBLAÐIÐ
ar og uppörvunar við þýðingu Nýja testa-
mentisins.
Þf/ð. Odds GottskáMcssonar á Lúk. 14, 16-24.
Maðr var sá, er gjörði mikla kveldmáltíö
og' bauð mörgum til hennar og sendi út
sinn þjón um kvöldmálstímann, ef hann
segðii svo boðsmönnunum: Komit, þvi at
alt er reiðubúit. En þeir tóku þá allir til,
hver eptir annan, at afsaka. sig. Hinn fyrsti
sagði til hans: Búgarð keypta eg og hefi
eg þörf að fa.ra út og sjá hann; eg bið þig,
afsaka mig. Og annar sagði: Fimm akneyti
keypta eg, og fer eg nú að reyna. þau; eg
bið þig afsaka mig. Hinn þriðji sagði: Konu
hefi eg festa, fyri því má eg eigi koma.
Og þjónustumaðurinn kom aptr og undur-
vísaði sínum herra.
Þá varð húsbóndinn leiðr og sagði til
síns þjóns: Far snarlega, út á stræti og göt-
ur borgarinnar og leið volaða, vanaða,
blinda og halta, hingat inn. Og þjónninn
sagði: Þat er gjört, hvat þú skipaðir og þó
er enn meira rúm. Og herrann sagði til
þjónsins: Far þú út á þjóðbrautir og um
túngarða og nauðga þeim hér inn at koma,
svo mitt hús verði fullt; en eg segi yðr, at
enginn þeirra manna, sem boðnir vóru,
munu smakka mína kveldmáltíð«.
Nú getur hver, sem vill, borið þessi sýn-
ishorn saman og eitthvað dæmt um það,
hvort »gömlu skjölin«, sem Oddur þóttist
vera að afrita fyrir ögmund biskup, mum
eigi hafa ráðið nokkru um oirðfæri Odds
á þýðingunni, það sem þau náðu, en þo
einkum á skipun orða og setnánga í þýð-
ingunni yfirleitt.
Nú geta menn borið þessar þýðingar
saman við nýjustu þýóinguna á sama guð-
spjalli.
Þýðing frá. 12. öld á Líik. 15, 3—10.
Sá yðvar, er hefir hundrat sauða, ef
hann glatar einum af; þeim, þá mun hann
eftir láta níu tigu ok níu á eyðimörk ok
leita hins glataða sauðar, unz hann finnr.
En er hann finnr, þá leggr hann sauðinn
á axlir sér fagnandi. Ok er hann kemr
heim, þá kallar hann vini sína. ok nágranna
ok mælir við þá: Fagnit, ér með mér, því
at ek fann sauð minn, þann er ek glataða.
En ek segi yðr, kvað Drottinn, at slíkr
fögnuðr mun vera yfir einum syndugum,
þeim er iðran gjörir, sem yfir níu tigum ok
níu réttlátum, þeim er eigi þurfu iðranar.
Ef kona nokkur á X kingur og glatar hún
einni af þeim, þá mun hún kveikja Ijós í
keri ok snúa um öllu því, er í húsinu er, ok
leita vandliga, unz hún finnr. Síðani kallar
hún á vinur sínar ok kunnkonur ok mælir
við þær: Fagnit ér með mér, því at ek fann
kingu mína, þá er ek glataða. Svo segi ek
yðr at fögnuðr mun vefa englmn Guðs yfir
einum syndgum, þeim er iðran gerir.
Þýð. Odds Gottskálkssonar á Lúk. 15, 3-10.
Hver sá í bland yðr, sem hefr hundrat
sauða og ef hann týnir einum af þeirn, for-
láti hann eigi þá níu og níutigu í eyðimörku
og fer eptir þeim, er týndist, þangat til
hann finnr hann. Og nær hann hefr fundit,
leggr ha,nn hann upp með fögnuði sér á
herðar, kemr heim og saman kallar vini
og nágranna og segir til þeirra: Samgleðj-
ist með mér, því at eg hef minn sauð aptr
fundit, sem tapaðr var. Ég segi yðr, at, líka
svo mun fögnuðr vera á himnum yfir ein-
um syndugum, þeim er iðran gjörir meir en
yfir þeim níu og níutigu réttlátum, er eigi
þurfa yfirbótar við.
Eða hver er sú kona, eð hefr tíu peninga,
og ef hún týnir einum, kveikir hún eigi
ljós og sópar húsið og leitr vandliga, þar til
hún, finnr hann, og nær hún hefr fundit
hann, saman kallar hún vinkonur sínar og
grannkonur og segir: Samgleðjist, mér, því
at eg hef minn pening aptr fundit, hverj-
um eg hafða týnt. Líka svo segi eg yör, at
fögnuðr mun vera fyrir englum Guðs yfir
einum syndugum, sem yfirbót gjörir.
Víst hefði Oddi mátt líka þykja það
»furðanleg stjórnun Guðs«, að hann skyldi
vera kallaður til að leggja grundvöll hinna
nýju kristnu frœða, þar s,em hann hafði
alist upp í Noregi alt frá því er hann var
barn að aldri og numið sín fræði þar,
síðan í Danmörku og á Þýzkalandi. En þá
hagar Guð því svo, að ögmundur biskup
býður honum með sér að vera, en þar er
þá fyrir Gissur biskupsefnið fyrsta hins
nýja siðar, gagnkunnugur öllum hinum
fornu bókmenntum biskupsstólsins og þar
á meðal helgum þýðingum eða því af kristn-
um fræðum fornum, sem Oddi gátu að
haldi komið við þýðingu sína, á Nýja testa-
mentinu.
Sennilega hefir dvöl Odds í Skálholti
mjög verið fólgin í því að leita uppi og
»afrita« þau hjálpargögn, sem finna mátti