Heimilisblaðið - 01.03.1943, Side 13

HEIMILISBLAÐIÐ
53
leysti því upp klútinn og borÖaði brauö.
Á mig staröi Glói méð augum hungraös manns —
aldrei stó&st ég bi&jandi augnará&i& hans.
ISestiS átti a& vera mér nóg til sólarlags.
Sárlega svöng var ég seinni part hvers dags.
Bor&a&i ég börkinn og blö& af margri grein,
einnig bœttu holtarœtur hungursins mein.
Birti’ eg þetta a&eins um bernskukjörin mínt
svo þú getir bori& þau saman vi& þín.
Þú ert or&inn sterkari’ og stœrri en ég var þá,
samt er gott ég kenni þér a& sitja ánum hjá.
Hvorki máttu hneppa né hundbeita fé&,
hœgt a& renna’ á haga er helzt við ánna ge&.
Stö&vaðu á bithaga búfjárins rás
þar, sem þú hvern daginn því vilt marka bás.
Allt af ö&ru hverju þú œrnar telja skalt,
venju þeirri jafnan í hjásetunni halt.
Gef&u ánum frelsi, en gœttu þeirra vel;
einkum þarftu’ að passa þœr írsu og Skel.
Snati litli frískur og fylgisamur er,
sverfa myndi a&, ef hann svikist burt frá þér.
Hann þig nú hei&rar 'sem húsbónda sinn.
Vertu honum verndari og vinur, drengur minnl
Reyndu’ að láta’ ei brœ&i þína bitna honum á,
láttu hann af bitanum bró&urpartinn fá.
Gleymdu ekki’ a& votta honum vingjarnleg hót,
aðstoð sína veitir hann þér aftur á mót.
Brúnu augun mœna til þín bi&jandi, klökk,
votta me& því órofa vinsemd og þökk.
Fundvís ertu’ á fegurð og fleyg er þín sál,
nemur bezt í einverunni náittúrunnar mál.
Ótálmargt í hjásetunni slytt þér getur stund.
Brosa þér í bli&vi&rum blómin á grund.