Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.03.1943, Síða 27

Heimilisblaðið - 01.03.1943, Síða 27
heimilisblaðið 67 aði hún að konunni: „Það var líka rangt mér, að spyrja yður ekki fyrst, hvað gera skyldi, en ég bið yður að vera mér ekki reið fyrir það lengur“. ?,Ekki yður, — en-----orðin heyrð- ust varla og hún lauk ekki við setning- una. Konan kreppti beinabera hendina 1 máttvana reiði. Hushóndinn velti þungu undirsæng- utni til og hristi hana og jafnaði í lienni fiðrið, svo tók hann koddana og yfirsæng- ma og gjörði því sömu skil, en Ingibjörg yljaði rekkjuvoðirnar vel og rækilega við (,fninn og breiddi þær síðan á rúmið í 'nesta flýti. Að svo búnu var konan flutt t)augað aftur. • Fer ni\ vel um yður?" 5iO, já, — að minnsta kosti skár en áð- ur *. Hún virti mann sinn ekki svo mik- ]ð sem viðlits, en þegar hann var geng- 'Un út, lvfti hún krepptum linefanum og sagði: 5,Þetta er í annað sinn, sem hann hef- lr kúgað mig og þ.að verð ég að þola af horiuin!“ »En hafði hann þá ekki rétt fyrir sér. frú Olsen? B ar honum ekki að verja móð- Ur sína, og mig líka í þetta sinn?“ Konan hristi höfuðið mæðulega, en ^araði engu. Margvíslegar hugsanir hreyfðu sér lijá higibjörgu á meðan hún var að búa til kaffið, en garðyrkjumaðuriun var glaður 1 hragði, næstum frjálsmannlegur, þeg- dr hún kom með kaffið inn til hans. 5'Verið þér nú ekki svona ströng á svip- ’nn, ungfrú. Þér getið verið viss um að hún hafði fulla þörf fyrir þessa ráðningu. er mesta yfirsjón mín að hafa ekki eygt liana með lipurð daglega, lieldur átið hana ráða í einu og öllu, þangað til ’ún fór yfir takmörkin. Hún er dugnað- ■•rkona og rétt hugsandi, á sinn hátt. En vi 1 ji maður komast hjá ófriði, verður maður að gefa eftir, eða að taka föstum tökum þegar í upphafi. Eg er friðsamur maður, en veit þó vel, að friðurinn get- ur oft orðið full dýrkeyptur“. „Hún er sárþjáð, og þér verðið að vera góður við liana. Viljið þér ekki gera það?“" „Ég er henni góður, og hana skal ekki skorta neitt af því. sem mér er unnt að veita henni. Nú fer ég upp og fæ mér svo- lítinn blund. En þér skuluð kalla í mig, ef þér þurfið mín með“. Svo var börnunum gefinn vatnsgraut- ur og linsoðin egg. eins og minnisblaðið mælti fyrir. Annína tæmdi fulla könnu af mjólk, en hún var með hálflokuð aug- un á meðan, og sofnaði undir eins aftur. Þetta var einkennilegur dagur. Ingi- björgu virtist heimurinn með allt öðrimi svip, en í gær. En samt sem áður var Drottinn hinn sami, og liann var lienni nálægur, það fann hún greinilega. Og honum var kunnugt um allt og alla í þessu liúsi, og frelsi sálna þeirra allra var vilji hans. Það var smáger þéttings bylur og níst- Jngskuldi úti, þegar vagn læknisins stað- næmdist fyrir utan heimili garðyrkju- mannsins inn kvöldið. Ingibjörg opnaði dyrnar og liljóp í fang föður síns. „Flýttu þér inn, þú verður vot og köld svona. Jæja, telpa mín. viltu koma heim með mér?“ „Ekki nema það þó! Ertu að gera gys að mér, pabbi?“ „Vertu nú góð. Eg vil auðvitað lielzl að þú verðir hér kyrr á þínum stað. Hvernig líður annars hérna?“ „Eg held að þau sofi öll, eins og stend- ur“.

x

Heimilisblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.