Heimilisblaðið - 01.08.1982, Page 2

AFTURELDING
Hve dýrðleg er miðsumars morgunstund,
er minnast í ylgeislum vogar og .sund
við iðgrænar eyjar og tanga.
Allt morar af lífi á landi og sjó
— því létt er af svefnguðsins draumheima ró, —
og lifa að eilífu langar.
Þar hafmærin gullokkuð hvílir á strönd
og hugfangin skoðar in sólroðnu lönd
og ilmloftið tárhreina teigar.
hún laðast og seiðist við lækjanna hreim,
— sem líða í víði úr fjallanna geim, —
og leiftrandi ljósguðsins veigar.
En aftur hún hverfur í hafdjúpsins ál,
því hafinu tengdur er líkami og sál,
við kóralla’ og kristalla sali.
Úr augunum sorgblandin ánægja skín,
hún elskar samt þúsundfalt heimkynni sín.
En ég kýs mér ættlandsins dali.
Á döggvotar hlíðar sem demanta skín
og djásn þau hin fögru á ættjörðin mín,
er stendur í blikandi blóma.
Nú skuggunum fækkar und hlíðum og hól,
er hækkar á loftinu morgunsins sól
í hásumars heiðríkju ljóma.
Lárus Sigurjónsson.