Í uppnámi - 20.03.1901, Blaðsíða 24

32
havns Skakforeningsendum við hvor öðrum ‘partí,’ sem við höfðum teflt,
til að sýna ‘Spillestyrken’ áður en við fórum að tefla pr. Correspondance,
og hafði hann látið prenta mitt ‘partí,’ án minnar vitundar. Er þetta hið
einasta ‘partí,’ sem eg veit prentað, teflt af 2 íslendingum. Þau 2 ‘partí,’
sem eg tefldi við þenna meðlim af Kjöbenhavns Skakforening og sem vöruðu
3 ár, hafa eigi verið prentuð, það eg til veit.
Til að fá sem beztar upplýsingar um Grimsey fór eg til Reykjavíkur
og átti tal við Hallgrim bókbindara Pétursson, prests Guðmundssonar í
Grímsey, sem sleppti brauðinu 1894 og nú kvað búa á Oddeyri. Beztu
skákmenn á eyjunni telur hann Árna Þorkelsson í Saudvík, Yngvar Guð-
mundsson í Sveinagörðum, Sæmund Jónatansson og Halldóru Sæmundsdóttir
á Sveinsstöðum. Skákbækur heldur hann þar engar vera, og eigi veit hann
hvort Grimseyingar hafa teflt við aðra skákmenn á landinu. Yfirleitt skildist
mér hann halda ofmikið væri ef til vildi gjört af frægð Grimseyinga sem
skákmanna; enda held eg fleiri halda sama. Það virðist og nokkuð ótrúlegt,
að skák geti tekið miklum framförum á svo ufskekktum stað, án þess að
fá tækifæri til að tefla við sér betri skákmenn og án bóka. — Hinn núver-
andi prestur í Grímsey heitir Matthias Eggertsson, og er vel líklegt, að
hann og síra Pétur geti gefið betri upplýsingar um Grímseyinga sem skákmenn.
Loks í ár hefi eg getað fengið 2 Reykvíkinga til að tefla skriflega
skák við mig; en að eins 2 fyrstu leikirnir eru komnir á pappirinn. Þeir
eru fangavörður Sigurður Jónsson (bróðir minn) og kaupmaður Sturla Jónsson
(sonur yfirdómara Jóns Péturssonar), efalaust með beztu skákmönnum i
Reykjavik sem stendur. Eg hefi nú beðið þá að skrifa upp töfl, er þeir
tefla saman.”
Þetta, er hér fer á eptir, er úr bréfi frá hinum sama (dagé. 12. júní f. á.):
“Siðan eg kom hingað, fyrir nál. 37 árum, hefir áhugi fyrir skák
talsvert glæðst á Vestfjörðum, eins og víðar á landinu, og hinar nú almennt
gildandi útlendu skákreglur eru viðast hvar á landinu búnar að útrýma
hinni islenzku ‘valdskák’ og öðrum gömlum skákkreddum. En okkur vantar
heppilega kennslubók i skák og skákdálk í einhverju vikublaðinu, til þess
að áhuginn á þessu ‘nóbla’ spili verði almennari.”
Og nú í hinu síðasta bréfi (dags. 9. nóvbr. f. á.), er vér höfum fengið
frá honum, kemst hann þannig að orði:
“‘Interessen’ fyrir skák er að lifna. En þvi miður eru það að eins
sárfáir, sem hafa not af enskum og frönskum bókum, og eg er opt spurður
um, hvort eg geti eigi útvegað skandinaviskar skákbækur fyrir byrjendur.
Af þeim þekki eg fáar nema eptir Holst (dönsk) og Collijn (sænsk). Hér í
bænum koma nú nokkrir skákmenn saman einu sinni i viku til að tefla, og
vona eg, að það verði byrjun til skákklúbbs, auðvitað ‘en miniature,’ þar
sem bæarbúar eru alls ekki nema 1000.”
* *
*