Í uppnámi - 24.12.1902, Page 18

76
vfer ekki, þvi að upp frá þessu er tímarít vort sögunnar, en ekki samtið-
arinnar.
—Hér birtum vér nú úrlausnir dæmanna, sem send voru til íslenzku slcák-
dæmasamkeppninnar; þær birtast bér eins og þær komu frá liendi böfund-
anna. “Z. Nr. 1”: 1. Dc5—f5+, Ke4xf5; 2. Rhl—g8=)=; 1............., Ke4
—f3; 2. Df5xf4=)=; 1........Ke4—e3; 2. Df5xf4=þ; 1............ Ke4—d4;
2. Bb8—a7 =j=. “Z. Nr. 2”: 1. Bc7—d8, Ke5xd6; 2. Dh4—e7=)=; 1...........
Kc5 Xb4; 2. Ke4—d5=)=. “Z. Nr. 3”: 1. Db6—bl; 2. Dbl— g6=)=,
4 afbrigði. “Hugfró”: 1. Ba3—c5, Hc6xo5; 2. Da4—d7=þ. “Dáð”:
1. De8—d7"þ, Ke6xd7; 2. Ba6—c8=j=; 1........... Ke6xf7; 2. Ba6—c4 =j=.
“Dægradvöl”: 1. Df2—d4-þ, Ke5xd4; 2. Re7—c6=j=; 1............, Rc5xd4;
2. Re7—g6=j=. “í Uppnámi”: 1. He3—e4, d6—d5; 2. He4xe5=j=;
1......, g6—g5; 2. d4—d5=(=. Sjá úrlausn dæmisins “A good two-
mover” o. s. frv. meðal ráðninganna á skákdæmum þessa bindis nr. 167.
Dómur hra. Cabl Kockelkoen’s um þessi dæmi hljóðar svo: “Af þessum
tvíleiksdæmum hygg eg, að einungis það, sem ber einkunnarorðin: “A good
twomover is probably the most difficult to compose”, gæti ef til vill orðið
t.eldð í “Deutsche Schachzeitung” en þó er eg alls ekki viss um það, þvi
að jafnvel beztu afbrigðin: 1....Kg6—h7; 2. f7—f8R=j= hafa mátstöðu,
þar sem hvítum biskupi er ofairkið (á b2). Þá er annað dæmi, er til
greina gæti komið, en það er “Hugfró”, þó tel eg það ekki verðlaunavert
og eigi hygg, að ritstjóri “Deutsche Schachzeitung’s” mundi vilja birta það,
þó margir skákdálkar mundu eigi hika við að gjöra svo. Það eru 6 af-
brigði í úrlausninni: 1. Ba3—c5, HcöXcö; 2. Da4—d7=j=; 1.........., Hc2
Xc5; 2. Hb2—d2, og líka Da4—dl=j=; 1.........., Kd5Xc5; 2. Hb2—bö=j=;
1......Da8—h8; 2. Da4Xc6=(=; 1..........., Hc2—d2 (eða c4); 2. Da4—
c4=j=; 1...... ~; 2. Da4 — d4=j=. Tvíteflið eptir Hc2 X c5 er að vísu ekki
stórvægilegt, en sýnir þó að lögin um sparleika eru fullkomlega að vettugi
virt og þvi mun það eigi finna náð i augum “Deutsche Scbachzeitung’s”.
I dæminu er heldur hvorki hugmynd né neitt það í framsetningu þess, er
vegið geti upp móti þessum slæma galla; þar er engin hrein mátstaða og
alltaf að minnsta kosti einn aðgjörðalaus hvítur maður við mátið, og til
að bæta það upp þyrfti að vera einhver sláandi hugmynd eða gott her-
bragð. Torveld er úrlausnin ekki heldur, því að varla eru ein einustu
góð tilþrif — Hb2—b5 er ónýtt af leiknum Hc2—c5 einum, og það
gæti þó varla kallast góð tilþrif; Da4—b5þ er ekki heldur meira að-
laðandi fyrir úrleysanda. Bezta dæmið næst þessum er “Z. Nr. 2”:
1. Bc7—d8 (þvingunarleikur); 2. D eða K færður og mátar, en þetta
dæmi er alltof létt og ófullkomið til þess að verðlaun séu veitt
fyrir það. Öll þau tvíleiksdæmi, þar sem skákað er i fyrsta leik, eru
auðsjáanlega eptir höfunda, sem ekki eru æfðir i skákdæmagjörð. “I Upp-
námi” hefur einungis ein afbrigði, sem skákdæmi hæfa: 1......... g6—g5;