Heimir - 15.07.1904, Side 16

12
H E I M I R
ist vera kominn til þess aö leysa þá, er biöi í böndum, og frelsa
þá, er fangnir væri.
Aö alt það, er hér fór fram, væri það mesta guðlast, virtist
engum koma til hugar, er viöstaddir voru, né og hitt, að með
því væri Kristur spottaður og honum sýnd hin naprasta fyrirlitn-
ing, sem þó var alt í hans nafni gjört.
Það var eins og enginn áttaði sig á því, að upphleypti, gullni
róöukrossinn, sem presturinn rétti aö fólkinu til að kyssa, væri
aö eins eftirlíking gálga þess, er Kristur var festur á fyrir þaö,
aö formæla samskonar athöfnum, og hér voru framdar.
Sú hugsun flaug engum í huga, er þar voru nærstaddir, að
prestar þeir, er þættust eta og drekka líkama Kristsogblóð með
því, aö neyta nokkurra brauömola og víndropa, í raun og sann-
leika ætu líkama hans og drykkju bans blóð, þó ekki væri í víni
og brauömolum, heldur með því aö táldraga „þessa smælingja",
sem hann sjálfur líkti sér viö, með því að firra þá allri heill, en
undiroka þá eymd og kvölum, með því að fela fyrir þeim þau
fagnaðarerindi, er hann kom til að boða öllum mönnum.
Presturinn gjöröi sína vísu með værustu samvizku, því frá •
barnsbeini haföi honum veriö kennt aö skoöa þá trú hina einu
réttu, er allir hinir fornu dýrölingar höfðu haft, og kyrkjan hélt
viö enn og keisaravaldiö skipaöi. Hann trúöi því ekki, að brauð-
iö yröi að holdi, né aö það væri lífssKÍlyrði fyrir sálir manna, að
tóna öll þessi orð, né því, að hann heföi virkilega gleypt nokk-
urn hluta guðs Því gat enginn maður trúað En hann
trúði því, að þaö væri skyldugt, að viðhalda þessari trú.
Þaö, sem styrkti hann mest í þeirri skoðun, var það, að með því
að uppfylla kröfur þeirrar trúar, hefði hann nú í síðastliöin 18
ár notið allgóöra tekja, svo að hann hafði getað framfleytt sér
og sínum á sómasamlegan hátt, látiö s' n sinn stunda háskóla-
nám og sent dóttur sína á „prestdætraskólann".
Rétttrúnaður djáknans var mikiö á sömu leið og prestsins,
að því einu undanteknu, aö hann var stórum sterktrúaðri á nyt-
semi kyrkjunnar en presturinn. Hann var fyrir löngu búinn að
gleyma öllu innihaldi játninganna og trúaratriðanna, en mundi
nú að eins orðið bænirnar fyrir framliðnum og sálumessurnar og
að hvort um sig var vissu verði selt, er allir sannkristnir menn