Heimir - 01.06.1907, Qupperneq 21

I-I E I M I R
17
konai’ hjátrúar og hindurvitna, og er hann leitaöi hjátrúar,
gekk hann ekki ætíð út fyrir sétiir orþódoxíunnar, því á selstöö-
um hennar vissí hann vel að hleypidóir.arnir áttu hjarðlendur
víöar, og fagúrlagöaöan og feitán pening.
Stökusinnuin sagöi hann unguin og öldnum vinum sínum
frá hleypid nna-hjöröunum íbeitarlandi „Hinna Einu og Sönnu"
og uröu þeir ætir viö og kváöu hann lýsa lögaríi þeirra til ann-
ara eigna. Hann \aið því ófengsall á vinsaldir, endá var
hann nú embættislaus, fátækur og sjaldnast ríkmannléga til
fara. Hann héít sig eins og efnin scgöu til, sem réttur og slétt-
ur almúgamaðúr, og tilsýndár hveisdagslega þektist hann ekki
úr þeim hóp. En.sé þaö nokkuð ööru framar, sem almúga-
manninum er í nöp viö, þi er þaö jafningja sinn. Og hann
hélt aö séra Stefán væri jafningi sinn. Og svo er frændsemi
márgra meiri og ríkari viö kréddur og bábiljur ef á þær er bját-
aö, en viö blóðskylda ættingja—og þaö mcSal íslcndinga í
I 'esturheimi.
Leiöina á enda fékk þetta mjög lítiö á hann og fram aö síö-
ustu stund Þó heíir sú saga borist út nú í seinnitíð eftir ein-
um „geistlegum", er kom aö heimsækja hann á banasænginni,
að hann hafi átt aö játa yfirsjón sína í því aö íylla tölu frjáls-
lyndra manna hér vestra, og beöiö þann hinn sama aö taka sig
„til bæna" og veita sér sakramentiö.
„Aaja: Man véd nok, presten forkynder
naade for den og de andre synder".
En á tvennu er aö fnröa sig í þessu sambandi, aö slík
játning skyldi vera framborin viö mann alls ókunnugan, en
hvorki við ættingja né vini, og svo á hjartaleysi þess „geistlega"
vinar aö synja hvorutveggju bænunum, því ckki cru verkin því
tll vitnis aö þær haíi veriö veittar.
En svo er heldur engin liætta á aö slíkt hafi átt sér staö.
Ilann hélt ráöi og rænu fram í andlátiöog er þaö órækasti vott-
urinn. tlugur hans hné að sama eíni og verið haíöi hin síöari
ár. Eftir því sem „séinkaöi legan hans langa" vaið hann altaf
fullvissari um aö hann hefði dæmt lífiö og atvikin rétt og skoö-
un hans skeikaöi ekki. Hann dvaldi daginn viö að lesa, lesa