Heimir - 01.09.1907, Qupperneq 8

8o
HEIMIR
heiðskíra nótt og séð stjörnuhimininn bláa hvelíast mcð hátíð-
legum friði yfir þessa jörð, og hann hefir aldrei verið á ferð
smemma morguns, fyrir sólarupprás, og litið yfir landið. Það
er heilög dýrðarsýn, og friðurinn og þögnin, sem þá hvílir yfir
öllu! Hann hefir aðeins verið á erli, er aðrir menn og skepnur
hafa veriö á ferli, og hann hefir ekki séð guðdóm alheimsins
fyrir mönnunum,—þegar menn og skepnur eru komnar á fleygi-
ferð að afla sér matar. Hann hefir séð það, orðið snortinn af
því og hrópað hástöfum: Hér er það æðsta í heiminuin! Þó er
tæpast til óréttlátari sýn en sú, að sjá hvernig menn skifta við
matborð heimsins. Að sjá þá svengd og þá offylli! Það er fá-
dæma sýn! Sjá hallærið og ofærið, hversu hvort um sig gjörir
mennina að aumingjum. Aðrir selja alt til þess að lifa, líf,
heilsu og líkama. Aðrir lifa til þess að seðja sig á öllu lífi, lík-
ömum og heilsu þeirra hungruðu og aumu.
Nei, kæru vinir, þetta er ekki gott. Það er ekki gott, aö
menn skuli ekki vera, þegar til hinna andlegu hluta kemur, svo
að þessum firnum mætti linna. Og það vantar mikið á það, að
maðurinn sé sannur og réttur maður,ef hann fær ekki gjört það
að helmingi sinnar tímanlegu tilveru,að fullkomna hugarfarsitt
og hjarta, leita guðs í heiminum, gjöra guðs lög að sínum lög-
um. guðs kærleika að sínum kærleika.
Það er annars í æði mörgum greinum, sem mikið vantar á
að vér séum, en þó sérstaklega er það í trúarlífinu. Margur á-
lítur trúna auglýsingu, annaðhvort um það, að hann sé góður
maður og réttsýnn, eða fyrir meðmæli á vörunni, sem hann sel-
ur eða verkinu sem hann vinnur. Og sá hinn sami notar trúna
fyrir það. En það er undarleg trú, eða þó undarlegri skoðun á
trú, sem er eingöngu auglýsing eða atvinnugrein. Hugsum oss
þær auglýsingar, hversu barnalegar og eiginlega hvað sárlitla
þýðingu þær geta haft í augum viðskiftavinanna, ef þeir annars
hugsa: „Eg trúi á guð, son og anda helgan, og versla með
mjólk, eða kol, eða flyt húsmuni." Að nokkrum manni skuli
hugkvæmast annað eins, og nokkrir viðskiftamenn skuli vera
til, sem meta þessa trú til viðskiftalegs hagnaðar. Sannarlega
skilja menn þá ekki spurninguna meistarans forna, að aðalíhug-