Heimir - 01.12.1910, Blaðsíða 4

H E I M I R
/6
ekki á eitt snttir um þetta efni. Þhö má óhættgera ráó fyrii aB
inestur hluti þi-ssara s ilhekuimía síu eintó n i nyndun, en veriö
fjetur aö einhverja vitund af nnsskilduin sannleik sé í þvíölluaö
tinna.
/V'odernista hreyfingin innan
Kaþólsku kyrkjunnar
Fvrirlestur fluttur á kyrkjut'ingi Únít.ara í júní 1910
af séia Altiert E. Kristjánssyni.
Svar á móti bókinni var ritað af Karl Braun dómkyrkju-
presti í Wurzburg, og vfir þá bók lagði biskupinn í Wurzburg
blessnn sína. Um páskaleytið, áriö 1898, kom út önnur bók
eítir Schell, í sama anda og hin fyrri. Þessa bók nefndi hann:
•■Hin nýja tið og hin forna trú.” (Die Neue Zeit und der Alte
Glaube). Schell var látinn hlutlaus af kyrkjunni þar til haustið
1898. Þi byrjuðu árásir á hann. Leo páfi XIII skrifaði til
Wurzburg 5 Oktober [898, og sagðist hann hafa heyrt að kenn-
ingar Schells kæinu í bága við hina sönnu trú. Uann sagði, að
biskup yröi að sjá um að Schell leiðrétti villur sínar, eða páfinn
yrði að skerast í leikinn. Bréf páfans korn í höndur biskups
Schlör 26 nóvember. Schlör fékk Schell ti! að ganga að frið-
samlegum satnningurn. 15 desember gjörði Schell yfirlýsing
sína fyrir biskupi, og þann sama dag voru bækur Schells settar
undir bann kyrkjunnar í Rórn. Það var ekki fyr en mörguin
mánuðurn seinna að ástæðurnar fyrir þessu banni voru gefnar.
Skoðanirnar sern hann var ávíttur fyrir (þó þær væru ekki beint
kallaðar villukenningar) voru þessar :
1. Schell gjörir of mikið úr því, hve mikil vonzka útheimt-
ist til þess að álítast megi að maður hafi framið dauðlega synd;
og takinarkar þá synd við synd á móti heilögum anda.
2. Hann neitar eilífri hegning, nema fyrir þá einu synd.
3. Hann gjörir mannkærleik að mælikvarða þeim, er farið