Kirkjuritið - 01.05.1939, Blaðsíða 18

Óskar J. Þorláksson:
Maí.
1 !)2
inn til mannsins vegna, en ekki maðurinn vegna livíldar-
dagsins. Hvíldardagurinn átti að dómi Jesú, að hefja
manninn upp úr tómleik liversdagslífsins, og vera lionum
til líkamlegrar og andlegrar hressingar og uppbyggingar,
en ekki að leiða liann í fjötra.
Ýms störf voru að dómi Jesú þess eðlis, að þau bar
engu síður að vinna á hvíldardegi en aðra daga, af því
að mönnunum sjálfum var það fyrir beztu, eins og' t. d.
að lækna sjúka, bjarga mönnum eða dýrum, afla sér
fæðu o. s. frv., en forðast aftur á móti að nota hvíldar-
daginn til þeirra slarfa, sem ekki voru bráðnauðsynleg
og' miðuðu að því að hindra það, að dagurinn gæti orðið
mönnum sannur livildardagur og helgidagur.
Þessi skoðun meistarans sjálfs er hin ríkjandi skoðun
kristinna manna á helgihaldi hvíldardagsins.
Hvernig er nú ])essu farið meðal þjóðar vorrar? Fylgja
kristnir menn trúlega þeirri fyrirmynd, sem meistari
þeirra hefir sjálfur gefið þeim í þessu efni?
Þetta er merkilegt umhugsunarefni.
Vér kristnir menn höfum valið sunnudaginn til hvíld-
ardags og helgidags. Sá dagur hefir eins og kunnugt er
haft sérstaka sögidega þýðingu innan kristindómsins, enda
er það mjög eðhlegt og hagkvæml, að allir kristnir menn
hafi sameiginlegan hvíldardag. Vér verðum fyrst og
fremst að hafa ])að í huga, að Guð ætlast til þess, að hvíld-
ardagurinn sé mönnunum til hlessunar. Hann getur verið
])að á tvennan hátt. Hvíldardagurinn er nauðsynlegur frn
iieilbrigðislegu sjónarmiði. Þegar menn l)afa starfað alln
vikuna, þarfnast þeir hvíldar, svo að þeir geti endurnserl
krafta sína, til þess að taka upp starf að nýju.
Vinnan er mönnum nauðsynleg, en til þess að þeir haldi
óskertu ])reki og kröftum, þarfnast þeir livíldar. Frá hreint
heilbrigðislegu sjónarmiði liefir því hvíldardagshelgm
geisimikla þýðingu.
En maðurinn lifir ekki á hrauði einu saman. Hann ei