Kirkjuritið - 01.05.1939, Blaðsíða 20

194
Óskar .1. Þorláksson:
Maí.
Iiver og einn að fara eftir þvi, sem liann telur rétt fyrir
Guði og samvizku sinni. Öll blind bókstafstrú er í þessn
efni sem öðrum einungis lil skaða.
En liinu getur enginn neitað, að alt of mikið er að þvi
gert að nola sunnudaga og helgidaga yfirleitt til þeirra
starfa og athafna, sem ekki eru að neinu leyti nauðsynleg,
og fara menn þá á mis við þá blessun, sem heilbrigt
hvíldardagshald getur veitt þeim og fjölskyldum þeirra.
Það má sjálfsagl misnota helgidagana á ýmsan hátt
annan en með ónauðsynlegri vinnu. Óregla og svall er
t. d. miklu meiri misnotkun á lielgum dögum en þó menn
stæðu við vinnu sína sem aðra daga. Um það þarf ekki
að orðlengja. Helgidagarnir eiga að vera í vissum skilningi
hátíð fyrir livert heimili. Það á að vera annar blær yfii'
lieimilinu þann dag en aðra daga. En til þess, að það geli
orðið, þurfa allir á heimilinu að vera samtaka, og enginn
má siiilla heimilisgleðinni á kostnað annara. Eitl hið þýð-
ingarmesta í öllu uppeldi liinna ungu er sá andi, sem rík-
ir á hverju heimili, og ekki hvað sízt á þetta við um þann
anda, sem ríkir þar á helgum dögum, þegar menn njóta
tivíldar frá daglegum störfum. Óeining og leiðindi á lieim-
ilum á mikinn þátt í því að fæla unglingana þaðan og leiða
þá út á glapstigu.
Flóttinn frá heimilunum er tvímælalaust hin iiættuleg-
asta braut fyrir siðferði æskunnar, um það eru flestir
uppeldisfræðingar sammála. Þetta á ekki bvað sízt við í
bæjum og borgum, þar sem nóg er um þá staði, sem rétta
lokkandi út höndina móti liinum ungu og bjóða þeim til
sín undir yfirskini falskrar gleði.
Heilbrigt lielgihald hvíldardagsins og annara helgidaga
á lieimilum ætti að geta verið vörn gegn sliku, en til þess
þarf það að grundvallast i trúarsamfélagi, þar sem virð-
ing er borin fyrir guðsótta og góðum siðum.
„Hve sælt bvert hús, er húsráðendur stýra,
sem Iiafa þig í ráðum æ með sér,