Kirkjuritið - 01.06.1940, Síða 23

Kirkjuritið. Endurskoðun sálmabókarinnar.
221
og ræði það jafnvel á víðara grundvelli en þessi tilmæli
kirkjuráðs gefa iilefni til.
Það er liverjum manni eðlilegast að ræða mál frá sínu
eigin sjónarmiði, eins og það horfir við frá bæjardyrum
lians sjálfs. Ég mun því lýsa viðhorfi mínu til þessa máls,
til þess að önnur sjónarmið komi fram.
Höfuðsjónarmið mitt gagnvart öllum breytingum i
kirkjumálum er hið sama sem séra Matlhías hefir i „Nýj-
árshvöt“ sinni orðað svo:
„Ef þú brýtur gamlan garð
gerðu fult liið nýja skarð“.
Þetta sjónarmið felnr ekki í sér andúð gegn breytingum,
heldur liitt, að ekki sé unnið liið auðvelda verk, að kasta
fyrir borð eða rífa niður, nema örðugra verkið sé unnið
jafnframt, að fylla skarðið svo, að betur sé en áður.
í þessu efni kemur því ekki það eitt lil greina, hvort
meira eða minna í sálmabók vorri sé miður fullkomið,
heldur og hitt, hvort til sé annað betra að setja í staðinn.
Þegar um þelta er að ræða, verða vitanlega fyrst l'yrir
oss hin mörgu sígildu vers í Passíusálmunum,1) sem ekki
eru í sálmabókinni.-)
Ýmsir sakna þar sígildra erinda úr Ps., sem voru i sb.
frá 1871. Hefir nefndin, frá 1878, ekki talið nauðsyn að
taka meira úr Ps., með því að þá voru þeir sungnir á
bverju heimili.
Þeirri ástæðu er ekki til að dreifa nú. En með föstu-
lestrunum liverfa sálmar Hallgríms mjög úr meðvitund
almennings, ef þeim er ckki meira rúm gefið í sb. en nú er.
Þetta vrði tvöfalt tap.
1 fyrsta lagi af því, að enn hefir ekki annað íslenzkt
sálmaskáld komist lil jafns við Hallgrím, að trúarinnileik
og trúarþrótti, né að raunhæfri þekkingu á mannlífinu,
skáldlegu andríki og luigmyndagnólt.
') Hér ei'tir skannnstafað Ps.
-) Hér eftir skammstafað sb.