Kirkjuritið - 01.06.1940, Qupperneq 29

KirkjuritiS. Endurskoðun sálmabókarinnar.
227
var að þjónusta gamlan harðneskjukarl austur í Odda-
prestakalli, og þýddi hjarta lians með versum Hallgríms.
Lauk hann þjónustunni með því að syngja síðasta vers
Passíusálmanna:
„DýrS, vald, virðing og vegsemd hæst,
vizka, makt, speki og lofgjörð stærst
sé þér, ó, Jesú, herra hár,
og heiður klár.
Amen, amen, um eilíf ár.“
En er skáldið leit til, hafði öldungurinn dáið nndir þeim
söng.
I sínum fegurstu trúarljóðum er M. J. hvorki eins- eða
neinskonar guðfræðingur. Það sýna sálmar lians glögt.
En liann liefir öðlast Jtað, sem er allri guðfræði meira.
Hann hefir sjálfur öðlast nokkuð af því tungutaki Hall-
grims, er syngur sálirnar yfir erfiðustu áfanga mannlífsins
inn til sigurs í dauða.
Þessi tvö skáld verða því aðallega að fylla skörðin í hinni
íslenzku sb.
Önnur skáld hafa að vísu orkt fagra sálma, er vel mundu
sónia þar. En þess er að gæta að taka ekki of margt. Með
því er hverjum liöfundi gerður ógreiði, þó að annað kunni
að sýnast í svip. Þess verður og að gæta svo í vali sálma
sem sálmalaga, hver munur er á sönglögum ,,sígildra“
höfunda og dægurlögum. Hin fvrri hatna venjulega við
notkun, en liin slitna út.* 1)
Inn í sjálfa sh. ætti hvorki að laka dægursálma nc dæg-
urlög.
Nokkuð öðru máli gegnir, ef hafður væri á sá háttur
’) MeSal þeirra, sem fátt hafa orkt, ern þó ýmsir ágætir sálma-
höfundar, t. d. sumir alþýðumenn. Má þar nefna Þorstein Þor-
kelsson Svarfdæling, hinn unga sjúkling Brand Ögmundsson á
Kó])svatni o. fl., þótt eigi jafnist þeir við Bjarna skálda Jónsson
1 Húsafellsöxl, er enn nær hjörtum manna eftir nær 3 aldir.