Kirkjuritið - 01.06.1940, Qupperneq 34

232
Þorsteinn Bíiem:
Júni.
AÍS því er til séra V. Br. tekur, koma þýðingar lians1) og
guðspjallasálmar fyrsl til athugunar.
’) Sém þýðanda ætla ég ekki að V. Br. hafi allsstaðar liezt
lekist við þá sálma, sem mest eru notaðir, t. d. nýtur 'hugsun
frumhöfundar sín ekki fyllilega í niðurlagi 1. erindis sálmsins
„Ó, hversu sæll er hópur sá“, sem mjög oft er sunginn. Meðal
hezt þýddu sálma séra V. má telja þrjá eftir Casper Jóhánhes
Boye, morgunsálminn „Natten söger træt sit Hjem“, 514 í sb.,
hvítasunnusálminn „Helligaand, hin Priis udsjunger“, 239 í sb.,
og haustsálminn, „Dypt hælder Aaret i dets Gang“, eða „Nú
hráðum vetrar byrja él“, sem er svo íslenzkaður, að fáum mun
í hug koma, að hann sé frumorktur með gjörólika náttúru og
veðurfar fyrir augum.
Sama er og um sænska vorsálminn „Den blomstertid nu kom-
mer“, 494 í sb„ eftir I. Kolmódin.
Hinsvegar hefir V. Br. ekki íslenzkað aðra Wallinssálma en
„Vaker upp“! en stámma bjuder,“ sem er að nokkuru eftir F. G.
Klopstock og bergmál frá Philip Nicolaj. Vekur það furðu, með
því að þar kennir skyldleika um stíl, þó að trúarblær sé að nokk-
uru annar, en einmitt vegna þess skyldleika mun V.Br. mest met-
inn erlendis meðal sunira sænskra sálmafræðinga, þegar frá er tal-
inn hinn ágæti þýðandi J. Dahl prófastur í Færeyjum, er nijög ann
sálnium Valdemars. Latneska sálma hefir V. Br. því miður fáa
þýtt, nema jólasálminn Puer natus in Betlehem, og morgunsáhn-
inn Christe, qui lux es et dies, 532 i sb. En af frumorktum sálmi
hans, „Hinn saklausi talinn er sekur“ má ráða, að hann hafi til-
einkað sér anda þeirra og stíl og verið þeim gagnkunnugur.
Umorktir gamlir sálmar eru taldir meðal þýddra sálma í sh,
(og sumstaðar, meðal frumorktra sálma i heildarútgáfu M. J.),
jafnvel þó að íslenzkir séu. Er það bagaleg ónákvæmni, og ætti
að geta frumhöfundar. Svo er m. a. um versin „Ef fund þú girnist
frelsarans“, 407 í sb., sem er í registri talin þýðing. Enginn syng-
ur frumversið „Girnist þú komu græðarans“ eftir séra Sigurð
Jónsson, og hefir V. Br. gert það sönghæft. Þó hefir þar ekki að
öllu' náðst sá barnslegi einfaldleiki, er skín svo lilýlega i gegn
um úreltan búning Presthólaskáldsins. Er jafnan vandfarið með
gamlan góðmálm í umsteypu, og hefir jafnvel Matth. J. ekki al-
staðar tekist. Hinsvegar hefir V. Br. orkt nýjan allraheilagra-
messusálm, „Sælir þeir, er sárt til finna“, í stað hins eldra
út af sama efni, („Upp á fjallið Jesús vendi“), og munu allir una
þeim umskiftum.