Kirkjuritið - 01.12.1948, Blaðsíða 76

326
KIRKJURlTlÐ
stendur frammi fyrir hinum hreina, duft og aska frammi
fyrir hinum heilaga......
En einmitt þá getur það líka komið fyrir hann, að
reynsla hans verði djúpstæðari, og að hann fái að sjá
mannssoninn, eins og hann raunverulega er. Því að þetta
er dýpsti leyndardómur mannssonarins, að einmitt þegar
syndarinn fellur á kné fyrir honum í örvæntingu sinni,
verður fyrir honum hin útrétta höndin, sem reisir hann
á fætur að nýju:
„Vertu hughraustur, sonur. Syndir þínar eru þér fyr-
irgefnar."
Þá finn ég, hvernig fjötrarnir falla af, myrkrið hverfur
og birtir í sál minni. Og líkt og í leiftri opinberunarinnar
skil ég leyndardóminn:
Að mannssonurinn er meira en maður.
Að hann er ekki aðeins einn þeirra, sem eitt sinn lifði,
dó og hvarf sem allir aðrir. En að hann var reistur upp
frá dauðum og er enn þann dag í dag hinn lifandi Kristur,
með upprisunnar kraft til handa öllum, sem trúa. Að
hann er Guðs sonur, sem kom til að frelsa glataðan heim.
Nú tekur mig að gruna, því að það er orðið sjálfum
mér raunverulegt, hver var þýðing hinna torskildu orða,
sem Kristur sagði eitt sinn um sjálfan sig: Að manns-
sonurinn er ekki kominn til að láta þjóna sér, heldur til
þess að þjóna og gefa líf sitt sem lausnargjald fyrir
marga.“
En þá hefi ég einnig öðlast skilning á því, að boðskapur
mannssonarins til mannanna var meira en húmanistisk
stefnuskrá og hann sjálfur annað og meira en lýsandi
fyrirmynd. Nú veit ég, að vegur hans var sú hjálpræðis-
leið, sem fyrst gefur húmanismanum takmark, þýðingu
og burðarmagn.
Og að kristindómurinn, dýpst skoðað, er fagnaðar-
erindi, hinn gleðilegi boðskapur um sekt, fyrirgefningu og
kraft.ee
Það þarf meira en lítið að lesa inn í orð Schjelderups