Kirkjuritið - 01.12.1948, Blaðsíða 84

334
KntKJURITIÐ
þess fundar að ákveða um fyrirkomulag minningarhátíðar Jóns
Arasonar 1950.
Að lokum ávarpaði vígslubiskup fundarmenn nokkrum orð-
um, þakkaði þeim fundarsókn og samveru og sagði síðan fund-
inum slitið.
KIRKJAN.
Ályktanir kirkjuþingsins í Amsterdam.
I. Eining af GuSi gefin.
1. Guð hefir veitt söfnuði sínum í Jesú Kristi þá einingu, sem
er hans verk en ekki komið til leiðar af sjálfum oss. Vér lofum
hann og þökkum honum fyrir hið mikla starf hins heilaga anda,
sem hefir leitt oss saman, svo að vér höfum komizt að raun um,
að þrátt fyrir alla aðgreiningu erum vér eitt i Jesú Kristi.
2. Vér tökum til máls sem kristnir menn frá mörgum löndum
og með margs konar erfðavenjur, fyrst og fremst til að þakka Guði
fyrir gœzku hans. Vér komum frá kristnum kirkjum, sem lengi hafa
misskilið, vanrækt og mistúlkað hverjar aðra, vér komum frá lönd-
um, sem oft hafa átt í deilum, vér erum allir syndugir menn og
vér erum erfingjar að syndum feðra vorra. Vér verðskuldum ekki
þá blessun, sem Guð hefir veitt oss.
3. Hjálpræðisstarf Guðs hefir verið framkvæmt með því að kalla
eina þjóð til að vera hans útvalda þjóð. Hinn gamli sáttmáli upp-
fylltur með hinum nýja, er Jesús Kristur, son Guðs holdgaður, dó
og reis upp frá dauðum, sté upp til himna og gaf sinn heilaga anda,
svo að hann tæki sér bústað i líkama hans, kirkjunni. Það er sam-
eiginlegur áhugi á þeirri kirkju, sem sameinar oss, og í þeim áhuga
finnum vér einingu vora gagnvart Drottni hennar og leiðtoga.
II. Hinn mikli ágreiningur.
4. Það er í Ijósi þessarar einingar, að vér getum horfzt í augu
við hinn mikla ágreining, jafnframt þvi sem vér elskum hver annan
í Kristi og framgöngum í trú á hann einan. Ágreiningurinn tekur
á sig margs konar myndir og á sér djúpar rætur. Meðal annars er
mikill munur á því, hvað það er, sem mest áherzlan er lögð á.
Sumir eru kaþólskir og rétttrúaðir I þeirri merkingu, sem auðskilin
er. Aðrir eru mótmælendur samkvæmt hinum miklu kirkjudeildum
(eða játningum) siðbótarinnar; aðrir leggja mest upp úr söfnuðinum,
,,þeim, sem koma saman,“ og hugmyndinni um hina „frjálsu kirkju."
Sumir eru alsannfærðir um að hið kaþólska og prótestantiska (eða
evangeliska) viðhorf getur farið saman innan sömu kirkju. Samt
sem áður viljum vér beina athygli manna sérstaklega að einu ágrein-