Kirkjuritið - 01.12.1961, Page 40

470
KIRKJURITIÐ
Það var siður lijá okkur að vaka til miðnættis á jólanótt.
Um kl. 12 stóð ég stundarkorn á tröppunum á Hvanneyri og
liorfði yfir bæinn og f jörðinn. Undursamleg kyrrð livíldi yfir
öllu, — fjallakyrrð, — jólafriður.
Mér er þetta jólakvöld mjög minnisstætt, ég vissi það ekki
þá, að þetta yrði í síðasta sinn sem ég fagnaði jólunum í Siglu-
firði. En ef til vill er það líka þess vegna sem mér er það
svo minnisstætt.
Óskar J. Þorláksson.
SA LM U R
eftir danska skáldprestinn Christian Richardt
Lag: Kross á negldur meðal manna — eða:
Lof sé Guði, ljómar dagur
ÞÚ ERT LEIÐIN: líj og vegur,
Lausnari vor guðdómlegur,
[>ér vér heitum tryggð og trú.
Iiaddir heims og hark oss þreytir,
huggun aðeins rödd þín veitir.
Ljúji hirðir, leið oss nú!
Ver með oss, er vegur jtrcngist,
veit oss styrk, er brekkan lengist,
svölun þyrstum sendu brátt.
Varðveit oss á vegi hálum,
veittu frið þinn hryggum sálum.
Þú átt viljann, þú ált mátt.
Ganga lát oss götu þína,
gef oss þrek, er kraftar dvina,
verði á oss vilji þinn.
Hiklaus játning hljóðni ekki, .
hinum megin svo oss jiekkí
heilög náð þín, Herra minn!
Vald. V. Snœvarr.
(Lausl. þyðing).