Kirkjuritið - 01.05.1966, Blaðsíða 21

KIRKJURITIÐ
ski
211
ofv"tUr ^ ^ vill meðfram vegna þess að það liefur lilaupið
kn °XIU 1 1 gu&frœ&ikennsluna, en skilningurinn á þörf og gildi
aOsk-!maUn^e^W ^ræ^anna er næstum ótrúlega lítill víða. Jap-
fa ,U kirkjuleiðtogar hafa opnað augun fyrir þessu og eru
lr láta sér það að kenningu verða.
prestar a& tala bla&alaust?
Ali*
t. 'Ita að íslenzkir prestar lesa af blöðum, þegar þeir standa
Þótt stöku prestur bregði ef til vill einhverntíma út
YVl f a;'inni, er það ekki umtalsvert.
Jltj£^lsir’ seni víða hafa farið og sótt margar messur erlendis,
því aSt ^llns vegar af því að sjá og lieyra presta, sem tala að
** v’h-ðist alveg upp úr sér, og segja það eitt, sem andinn
SVo „ 1101,11 í brjósti á stundinni. Þetta er það eina rétta, segja
t realangarnir, þegar heim kernur.
5:11 Petta
mál liefur margar hliðar.
^iki] !'i Cr ^*eSS Seta, að til þess að ræðan verði góð og áhrifa-
þett ’ i’ari að fara saman: efni, búningur og flutningur. Allt er
Se . fhkilvægt, en oft um það deilt, hvað sé mest um vert.
8V° t!'|ln^ver það vera efnið að sjálfsögðu, bendir annar á, að
f]llt ^ 1 eiuislaus ræða getur á stundum dáleitt menn, sé liún
í sr,illd. Og ekki er formið minna álitamál. Þegar ég var
oj, r®ðideild var mér sagt að ræðunni ætti að vera þrískipt,
i ríI,f0rÍUln aðalhluta skipt í marga smærri. Og upphaf og endir
rajfijj p llln skorðum ævinlega. Vel má vera að þetta sé snjall-
En 1 ^ a^rei reynt að fara eftir því.
raÆ "ll geÞir ekki orkað tvíinælis, að fyrsti undirbúningur
aít]a'"‘ar verður að vera sá, að ráða það við sig hva& maður
j Segja. Vera það dagljóst.
Oj, - ri1 lagi lilýtur að vera skyldugt að prédika á góðu máli.
liróSsb ^11,1' trúað því, að segja mætti íslenzku kirkjunni það til
itiefj a 11 ún hafi m. a. stuðlað að varðveizlu móðurmálsins
Jnigjj ■raouni en viðurkenndum kröfum til prestanna um að
llvi ekki né spilla því.
fiíUjy^j r geta valið ræðu sinni gott efni og búið liana óað-
egttrn búningi án þess að skrifa liana. Prestar, ekki síð-