Kirkjuritið - 01.05.1966, Blaðsíða 44

KIUKJUHITIÐ
234
viðurkenndur. Hann hefur rífleg árslaun en aflar sér ekki auka-
tekna frá aðdáendum og stuðningsmönnum.
Einum munni er lokið upp um kurteisi Grahams, lítillæti
og góðan þokka. Sömuleiðis um mælsku lians og flutning.
Hins vegar er deilt um kenningu Grahams og raunveruleg
álirif samkomanna.
Mönnum her saman um að hókstafstrú lians, þröngsýni og of-
stæki sé að miklu leyti iir sögunni. En ýmsir finna honum það
til foráttu, að þekking lians risti ekki djúpt, livorki í trúmálum
né þjóðfélagsmálum. Til þess skorti hann bæði lærdóm og
reynslu.
Þá þykir sú hafa orðið raunin á, að liann nái næstum ein-
göngu til þeirra, sem tilheyra kirkjunni að meira eða minna
leyti áður. Það kemur skýrast í ljós eftir á. Öllum, sem snúast
er sem sé ráðlagt að leita til presta í sínu nágrenni sér til stuðn-
ings í framtíðinni. Kannast prestarnir við allan þorrann sein
kemur. Þetta eru yfirleitt safnaðarmeðlimir, sem sótt hafa mess-
ur a. m. k. við og við. Þótt vakning geti verið þessu fólki ómet-
anleg, þykir mönnum sem enn væri mikilsverðara að ná til
þeirra, sem andvígir eru kristindómi eða láta sér alveg á sania
standa um trúmálin. Svo hefur verið komizt að orði um þetta
efni að „kirkjan hitti ekki heiminn fyrir á þessum vakninga-
samkomum, heldur sjálfa sig.“
Mörgum virðist líka Graliam tala helzt til ófróðlega um ver-
aldleg málefni. Hanu hoði frið, en segi lítið um, livernig unnt
sé að friða heiminn. Fréttamaður orðaði þetta þannig : „Það
kann að vera að Guð sé eins einfaldur og Billy lieldur fram, en
ég veit að djöfullinn er ekki jafn blár.“
Þrátt fyrir það, sem hér liefur verið drepið á, mun því ekki
verða neitað að Billy Graham er maður mikilsverður fynr
kirkjuna. Hann er maður, sem kallar af svefni, kemur trúmáh
unum á dagskrá, knýr til umliugsunar um Guð og siðferðileg
málefni.
Hann er stórvirkur plægingamaður. Öðrum lætur hann eftir
að jafna úr plógförunum og sá í akurinn. Á því starfi veltnr
uppskeran mest.