Framtíðin - 01.05.1909, Blaðsíða 4

36
FBAMTIÐIN-
Seinast þóttist Einar iitli vera
orÖinn viss um þaS, að góSur GuS
myndi vera búinn aS heyra bænir
hans. Iíann var jafnvel farinn aS
hlakka til sumardagsins fyrsta,
eins og hin börnin.
Snemma fór lóan að kvaka á
sumardagsmorguninn fyrsta. Sól-
in skein í heiSi, brosmild og blíS,
og nýgræðingurinn gægSist upp úr
moldinni. Bjarkirnar hneigSu höf
uS sfn, meS yndislegri kurteisi, um
leiS og morgunblærinn kysti þær,
eins og þær væru aS heilsa sumar-
deginum fyrsta og bjóSa hann vel
kominn.
Einar litli vaknaSi viS þaS, að
engiil meS mjallhvíta vængi, koin
inn í baSstofuna og laut niSur aS
rúminu hans.
Engillinn tók Einar í faSm sinn
og flaug meS hann gegnum blá-
djúpan geiminn, alla leiS inn í
Paradís.
Einar litli var alt í einu orSinn
al-heilbrigSur og fór aS skima í
kring um sig svo óumræSilega sæll.
Hann sá ekkert annaS en geisla-
dýrS og gullfögur blóm svo langt
sem augaS eygSi. Svo komu yndis-
leg engilbörn og fóru aS leika sér
viS hann. AS vísu hafSi Einar
hlakkaS til sumardagsins fyrsta,
en aldrei hefSi hann getaS ímynd-
aS sér, aS hann mundi verS.a svona
undur fagur og gleSiríkur.
En nú víkur sögunni niður á
jarSríki. Sólin skein svo skært inn
um gluggann á KóreksstöSum. í
rúminu, þar sem Einar litli hafSi
sofiS, lá barnslík, en viS rúmiS stóS
alt heimiIisfólkiS, meS sorgarsvip.
ÞaS var eins og enginn myndi eft-
ir því aS þaS var sumardagurinn
fyrsti.
Sigurbjörn Sveinsson.
Höfundurinn á heima á Akureyrí á Is-
landi. Hann mun mörgum kunnur af
barnabókinni, sem komiö hefur út eftir
hann í tveim heftum og heitir Bernskan.
Hann er einn af barnavinunum heima, er
farnir eru aö sjá nauösyn þess aö ritað sé
fyrir börnin. Sögu-korniö, sem birtist hér,
sendi hann blaðinu fyrir nokkru, en var
látið bíöa sumarsins. Átti aö vera í síðasta
blaöi, en gleymdist. Þakkar ritstj. honum
fyrir hugulsemina, og ann honum vegna
kærleika hans til barnanna.
----o——
ÞAÐ ER ALVEG ÁREIÐANLEGT.
Æfintýri eftir H. C. Andersen.
Þýtt af Stgr. Thorst.
“ÞaS er Ijóta sagan”, sagSi hæna
nokkur og þaS í því hverfi bæjar-
ins, þar sem sagan ekki hafSi gerst.
“ÞaÖ er ljóta sagan, sem upp er
komin í hænsnahúsinu; jeg þori
ekki að sofa ein í nótt; það vill til
að við sitjum margar saman hérna
á spítunni.” Og sagði hún þá sög-
una svo að fjaðrirnar risu á hinum
hænunum og haninn drap niður
kambinum.
ÞaS er alveg áreiðanlegt.
En við byrjum nú á fyrstu upp-
tökunum og þau voru í öðru hverfi
bæjarins, í hænsnahúsi nokkru. Sól-
in rann og hænsnin flugu upp og
settust á spítur sínar. Þeirra á
meðal var hæna nokkur hvítfjöðr-
uð og fótlág, sem varp eggjum sín-
um með stakri reglusemi og var í
alla staði virðingarverÖ hæna; þeg-
ar hún var sest upp, reytti hún sig
með nefinu og datt þá af henni dá-
lítil fjöður.
“Þarna fór þessi,” sagði hænan;