Liljan - 01.10.1916, Síða 11

L I L J A N
75
ings með áherzlu, »því verra var það fyrir yður, ef
við liefðum orðið gjaldþrota og þér mist atvinnuna«.
Nú lýstu augu unga mannsins bæði samúð og al-
vöru.
wÞað hryggir mig«, mælti hann. »Eg vissi það ekki.
Er hagurinnn svo slæmur?«
Hastings varp öndinni léltilega. »Hann var það«,
sagði hann, «en nú í morgun gerði ungi maðurinn í
Wall Street okkur stórgreiða. Hann bjargaði okkur
— bjargaði lánardrottnum okkar, bjargaði heimilum
okkar og lieiðri okkar. Nú ætlum við að byrja á
njTjan leik og gjalda skuldir okkar, og við komum
okkur saman um, að fyrsla skuldin, sem við gyldum,
væri þessi smáskuld, sem þér eigið lijá okkur. Þér
hafið unnið fyrir meiru en þér hafið fengið, og ef
þér viljið verða lijá okkur áfram, skulum við greiða
yður það, sem þér haíið farið fram á«.
Mr. Thorne liinn ungi stökk á fætur. Hann sagði
aðeins: »Hvar er hatturinn minn?
En þegar liann hafði fundið hattinn og var kom-
inn fram að dyrum, áttaði hann sig og kallaði ylir
öxl sér: »Þakka yður margfaldlega. Afsakið mig, eg
verð að ílýta mér, eg verð að llytja þessar góðu fréttir«.
Hann sagði ekki, hverjum hann ællaði að fiytja
frétlina; en Hastings heíir víst getið sér þess til, því
að hann varp aftur öndinni létlilega og skellti því
næst upp yfir sig. Það voru þó liðnir margir mán-
uðir frá því hann hafði hlegið upphátt.
Barnes þingmaður og öll fjölskylda hans, það er
að segja Barbara dóttir lians, var að heimili sínu í
Ritx-Carllon. Þau voru í borginni í ágúst, af því að