Kirkjublað - 01.03.1934, Qupperneq 8

60
KIRKJUBLAÐ
forsendum, að reyna að koma á hendur henni sökurrn
sem sannarleg kirkja Jesú Krists mundi aldrei drýgja.
Það er reynt að láta líta svo út, að kirkjan sé gróðrar-
stía allskonar hræsni og spillingar og henni er jafnvel
borið það á brýn, að hún vinni að því vísvitandi, að kúga
hinar fátækustu stéttir þjóðfélagsins með lævísum að'
ferðum.
Maður skyldi reyndar ekki ætla, að slík málsreif-
un þyrfti nokkurra andsvara við. Það sýnist hljóta að
vera örðugt fyrir heilvita mann að kyngja þeirri stað-
hæfingu um prestastéttina yfirleitt, að glæpanáttúra
hennar sé svo almenn og. undantekningarlaus, að hún
leiki sér að því mep köldu blóði að falsa skýlausar kenn-
ingar Jesú Krists og umsnúa þeim í hatur, eða þeir séu
svo heimskir, að þeir skilji ekki betur en svo þá lífsskoð-
un, sem þeir hafa varið miklum hluta æfi sinnar í að
hugsa um og boða — að hún snúist í höndum þeirra í
öfugmæli.
Aðra hvora ályktunina verða þeir að taka, sem
finnst það óviðunandi að gera sér það í hugarlund, að
kirkjan starfi yfirleitt af hreinum hvötum og eftir sinni
beztu samvizku og viti. En ef nú prestarnir fölsuðu
Nýja-Testamentið vísvitandi og í illu skyni, sem mun
vera algéngari og er óneitanlega skynsamlegri skoðun
af þessum tveimur, — því í ósköpunum skyldu þeir þú-
ekki finna upp á einhverri fljótvirkari og áhrifameir1
aðferð, til að láta illt af séj- leiða?
Til þess að svara slíkum sakargiftum um kirkjuna
þarf í raun og veru ekki annað en að gera sér ljóst, i
hverju kristindómurinn er fólginn — hver er trú hans,-
hugsjón hans og takmark:
Kristindómurinn er fólginn í trúnni á Guð föðun
allra manna, þar af leiðandi trúnni á bróðerni þeirra
og kærleika hvers til annars.
Þetta var hið nýja, sem Jesús hóf að boða, og hann
var viss um það, að þegar menn sannfærðust um þetta
og tryðu því, og hver og einn færi að elska náunga sinn