Kirkjublað - 01.03.1934, Blaðsíða 13

65
KIRKJUBLAÐ
-------------------------------^
lífheild, hefir enn ekki tekizt. — En öll mannkynssagan
ber þó vott um þessa sambandstilraun: Þjóðfélög, trúar-
félög og allur sá margvíslegi félagsskapur, sem orðið
hefir til manna á meðal og hefir fleygt fram menning-
unni, er eins og veikt bergmál þessarar innstu þrár til-
verunnar. Lífmagnanin eða lífgeislunin hefir aðeins náð
þeim tökum á örfáum einstaklingum, að þeir hafa vax-
ið yfir höfuð og herðar alls annars mannkyns, orðið
áskynja hins geysilega viðfangsefnis tilverunnar, hinn-
ar óendanlegu fullkomnunar í óumræðilegum trúar-
sýnum.
Þetta, sem dr. Iíelgi Pétursson boðar á máli heim-
spekinnar, er raunar eitt og hið sama og kristin trú hef-
ir boðað öldum saman á máli trúarinnar.
Hið mikla samband — er sambandið við Guð —
guðsríkið, sem Jesú dreymdi um. Lífgeislanin, sem
streymir út í yztu æsar ófullkomleikans, til að frelsa
eða endurleysa lífið þar til meiri fullkomnunar, magna
það að krafti og viti — það er það, sem guðfræðingarn-
ir hafa kallað náð Guðs oss til viðreisnar. Og kirkj-
an hefir ávalt skilið, að náð Guðs hefir streymt til vor
gegn um einstaklinga eða stofnanir, sem á sérstakan
hátt eru guði-magnaðar eða guði-vígðar.
Vér trúum því, að með Jesú Kristi hafi náð guðs
búið í ríkustum mæli. Lífhleðsla hins guðlega máttar
hafi komizt á það stig hjá honum, að hann hafi komizt
til samvitundar við föðurinn um hið mikla takmark alls
lifanda lífs. Með heilögú lífi sínu og kenningum hafi
hann því opinberað oss sannleikann og lífið og geti orð-
ið oss vegurinn áfram og upp á við að eilífu.
Vegna þessarar trúar horfir gjörvöll kristnin til
hans, sem leiðtoga síns og drottins, er situr til hægri
handar guði — og setur alla krafta himnanna í hrær-
ingu hverju minnsta moldarbarni til viðreisnar.
Jesús Kristur er ástvinur vor í hverjum fagnaðar-
draumi nýs og fegurra lífs. Hann er, með fordæmi sínu
og kenning, hin æðsta von vor og framsóknarmáttur, sá