Kennarinn - 01.04.1899, Qupperneq 13

—101—
SK rfílNGA R.
Lexia l>ossi hefnritini a<i halda part af hinni óviðjafnanlegu bæn frelsarans. spm
stnndum pr kiilluð lians “æðstaprpstlega-bæu”. Eius og æðstu prestar Gyðinga
gengu inn í liið allra belgasta og frambáru bæn fyrir hönd alls ísrapls, avo genirur
drottinn vor fram fyrir náðar*'hásæti guðs og biður fyrir síuum lærisveinum og
kirkju. Kristur fram bar |>essa bæn sína að aflokiuni kvöldinájtiðinni síðustu í Jer-
úsalem, rétt áður en liann gekk út til Getsemane og þnðiin í dmiðann á krossinmn,
til að frambera liina miklu friðþægingarfórn. Jesús er aö pilífu liinn sanni æðsti-
prpstur og talsmaður vor mannnnna bjá guði. IJanu pr ölluin öðrum æðstuprest-
um ólíkur, Þeir allir þurftu að frambera fórnir fvrir eigin syndirsínar; haun einn
var syndlaus. Þar sem aðrir æðstuprestar fram báru fórnir sínar sem nierki og
fyrirmyndir með blóði lamba og hafra, þá ber vor æðstiprestur fram í eitt skifti
fyrir öll sitt, eigið boilaga blóð, setn liina algildu fórn, sem að eilífu gerir fullnægju
fyrir allar syndir. Og |>ar sem liinir gyðiiigjegu æðstuprestar lögðu uiður embætti
sín í dauöa sínum, |>á lieldur Jesús áfram síiiu emb etti um allar aldir; hann ljflr að
ei'ífu til aðbiðjafyrir oss, vér oigum á bimnum beilngan æðstaprest, sem flytur mál
vort við guð og er vor fulltrúi bjá fiiðurnum.
Bæn Jesú getum vér deilt, í |>rjá kafla eftir inuihiildi: 1. Bæn fyrir sjálfum sér(l-5v.)
2. Bæn fyrir lærisveinvunini (fl-1!) v ); bæn fyrir allri kirkjunni (20-26 v.).
Fyrsta atriði bæparinnar er bæn Jesú nm )>að. nð faðirinn geri sig dýrðlegan,
ekki að eins með |>ví að styrkja sig á liinni stóru kvalastund, sem nú nálgast, lield-
ur með j>ví að gcfa sér l'yrir dauðann og píslirnar aftur l>á himnesku dýrð, sem hann
átti áður en hann byrjnði lægitigarstöðu sína bér nieð lioldtekjunni. Og svo lofar
hann guð fyrir alla |>á vegsomd. sein faðirinn liefur honum getið frá uppliafl, og sem
auglýst hafl verið fyrir )>au verk, sem liann liefur unnið, og |>á lærisveina, sem faðir-
inu gaf lionum.
Annað atriðið er fyrirbæn fvrir hinuin elskaða lærisvpina-hópi,kærleiksfultbænar-
kvak til guðs föður. |>ar sem soimrinn nú felur fööur sínum þessa, spiii liann kallar
“sína,” þessa, sein )>ektu liaiin. |>essa, sem liann í sérstökum skilningi liafði opinber-
að guðs dýrö, Hann veit að eftir burtför sína nmni hverskyns liörmungar og of-
sóknir mæta þeim. Hann biður |>vi guð að varðveita )>á í lipiminum frá öllu illu og
gefa sér að fá »ð taka |>á um síðir inn í liimnesku dýrðina til sín.
Og þriðja atriðið pr það,að liann biður l'yrir öllum kristnum mönnum á öllnm
öldum, að allir |>eir, sem pignast hið pilifa líflð,þ.p. þpkkinguá pinum sönnum guði
og þeim, sem hann sendi,Jesú Kristi, fyrir starf þessara sinna fyrstu vina, verði
holgaðir hér á jörðu fvrir sannlpika liins opinberuðaorðs, og síðnr teknir inn í dýrð-
nr ríkið á himtium, svo |>eir séu hjá honum að eilífu. Þottn atriöi bænarinnar nær
til vor allra, Hér lieyrum vér drottinn vorn vern að hiðja fyrir oss hinuin vpsölu og
veikii lærisveinum sínum. Tlvað getur frekar knúð oss til plsku til frelsnraus rn
þossar bæuir,sem hann biður fyrir oss? Látum liaiin )>á ekki biöjn forgefl.ns. líag-
nýtum oss þau lieilögn náðnrmeðul, sem hnnn liefur oss gpflð og lagtsinn kraft, í,
svo vérgetum orðið lionum “innilega sameinnðir og lraft djörfung \ ið lians tilkomu”.
Nemuin nú í æsku blessað orðið lians, svo vér fyrir )>að helguinst í hans sannlcika
og eigum lians frið.