Kennarinn - 01.07.1899, Blaðsíða 11

—147—
SK TRINGAR.
I. Samsatrið. I>ið munið, börnin góð, liverjum ofsóknu'n .Tesús sjálfur varð að
mæta og hvernig hanu lét líflð vegna haturs Gyðinganna. Þeir menn,sem eftir hans
dag játuðu trú á liaun og liúldu verki hans áíratn, urðu líka fyrir hatri og ofsóknutn.
Einkum kom það fram við postúlaua, og hvað mest bar á því gegn postulanum
Páli, sem með svo mikilli alvöru boðaði lærdóm Krists meðal þjóðauna víðsvegar,
Lexían á sunnudaginn var sagði oss frá hinum æsta skríl í Jerú'salem, sem ógnaði
iifi postulans. 1 dag skýrir lexían oss frá því, að hatur Gyðinganna hafi magnast
svo að 40 menn unnu eið að því að taka Pál af líti, ltvað sem það kostaði. Þeir
sögðust hvorki skyldu neyta matar né drykkjar unz þeir f'engu því t'rauikvæmt.
Káðagerð þeirra var að fá leyfi hershöfðirtgjans, sem nú verndaði Pál í iierkastala
sínum, til að kalla Pál af'tur fyrirráðið og nota )>á tækifærið til að sækja að honum
og drepa hann. En eins og ol'tar, þegar margir eru í ráðagerð, komst leyndarmálið
upp. Unglings-piltur, systursonur Páis, kornst aðþví og llýtti sér á fund frænda síns
'með tiðindin. Páll kallaði á liuudraðshöfðingja (tnaður sem ræður yíir 100 her
mönnttm) og skýrði honum frá málavöxtum og bað haun að fara með drenginn á
fund ltershöfðingjans. Þegar hershöfðinginn heyrði orð sveinsins lét liann þeg»r
búa hersveit, 200 stríðsmenn, 70 riddara og 200 skotmeun, og skipaði að flytja Pál
strax, er ditndi ttm kveldið, burt lír Jerúsaletn til landstjórans í Sesarea. Ilann
reit og bréf til landstjórans og sagði lionum hvernig á bandiugjanum stæði. Utn
nóttina ferðaðist Páll uudir verud þessarar hersveitar til Sesarea, 70 mílur. vegar.
Þannig vttrð ungmennið, systursonur Páls, til að afstýra þessum ljóta gtæp og frelsa
líf guðs-mannsins frænda síns.
II. DrotUnn verndar sína. - Ilversu oft hafði ekki Páll komist í rauttir og lifs-
ltáska, hve oft liöfðti óvinir hans ekki náð honum á sitt vald og öll von unt líí'
virst úti. En guð var með houuiit og verndaði hann. Dyr dýflissanna opnuðu
englar guðs og ltönd hins almáttuga hreyf hann úr höndum grimmra morðvarga.
Drottinn ltafði sjálfur sent Pál og sá,sem er iþjónustu guðs, iná jafnan vænta vernd-
ar hússbónda sins. Ekki fyr en Páll itafði runttið skeyðið á enda og lokið þvi
erindi, sem liann átti að Ieysa af hendi, gátu mennirnir svo mikið sem sviðiö eitt
liát' á höfði háns. Yinnum guði, felum oss hans forsjá og )>á )>urfum vér engar
hættur aö hræðast
III. .Sunnleilcurinn kemnr íljóx.—bó samsærismennirnir þættust óhultir og liéldu
ttð enginn vissi um fyrirætlanir þeirra komst upp um )>á. Drottinn altsjáandi sá til
þeirra og vissi ltvað þeir aðhöfðust og liann hal'ði ráö til að kunngera það þeim, sem
liann vildi. ITræðist þér þetta, börn, að gttð veit alt um fyriræthinirykkar og hagar
svo til, að þær opinberist,ykkur til auðmýkingar og heguingar. Afturámóti er |>að
hverjum góðtitn manuitil uppörfúnar,að )>ó liinar góðu fyrirætlanir hans ogtilraun-
ir sýuist ol't hvergi ná fram að ganga og enginn taki eftir þeim, þá tekur guð eftir
þeim og fyr eða siðar munu meunirtiir líka viðurkenna )>;er. Jafuvel )>að,sem Itugsað
er, )>ó það sé aldrei l'ært i urðog verk beinlínis, kemltr í Ijós. Þessvegna þarl' hver
tnaður uin fratn tilt, að vertt hreinn og heilagur í sínum iunra manni. Að
e'tus litla stund getur maðut' leynt þvi,sem innra fyrir er í hugskotinu. Svipur manns
orð og athai'nir koma öllu upp utn tnann. Svo )>ú skalt vera hreinn og saklaus í
hjarta ox )>á þari'tu ekkert að óttast.