Ný kristileg smárit - 01.11.1895, Blaðsíða 9

113
svo, að hún ekki hátt eða í hljóði lofaði Gnð fyrir-
sína miekunn.
jpegar móðir barnanna kom heim og heyrðfc
um það, sem til hafði borið, lofaði hún einnig Guð
og mælti: »Sannlega er hann sonur Guðs og hinn
fyrirheitni Messías«.
Tveim árum seinna, eptir pínuna og krossdauð-
ann, kom einn af lærisveinum Drottins í þorpið og
prjedikaði fagnaðarerindið um hinn kroBsfesta og
upprisna frelsara alls heimsins, og hann kom einnig,
í hinn fátæka kofa mæðgnanna, og þær og litlu
systkinin ljetu þegar skírast og urðu hinir fyrstu.
meðlimir hinnar nýstofnuðu kirkju á þeim slóð-
um.
Misskilningurinn.
Póstvagninn beið á stöðihni eptir eimlestinni.
Yagnstjórinn sat upp í sæti síuu, dúðaður í des-
emberhríðinni, og var að lesa hraðskeyti frá hrepp-
stjóranum þess efnis, að með lestinni kæmi þenn-
an dag sveitarlimur, sem hann ætti að liirða og
skila á ómagahúsið. I sömu andránni kom lest-
in, en viðstaðan var rjett engin, nokkrum vagn-
hurðum var hrundið upp og fáeinir tíndust út cg-
aðrir settust í þeirra stað. Tvær yngismeyjar
gengu að póstvagninum, og heilsuðu vagnstjóran-
um kuunuglega, þær voru báðar kennarakonur,
sem komu hoim í jólaleyfinu til foreldra sinna, er
bjuggu þar í sveitinni. Yngismeyjarnar hjetu
María og Helena og voru systradætur. jpær sett-
ust inn í vagninn og var eigi að sjá að fleiri ætl-