Tákn tímanna - 01.03.1922, Side 5

TÁKN TÍMANNA
45
benda á, að sál mannsins sé ódauðleg.
Við skulum athuga staðina. Fyrst Matt.
10, 28. »Hræðist ekki þá, sem likam-
ann deyða, en geta ekki líflátið sál-
ina; hræðist heldur þann, sem vald
heflr til að tortýna bæði sálu og likama
í helvíti (gehenna)«. Er talað orð hér
um að sálin sé ódauðleg? Alls ekki.
Versið getur um tvö völd, annað getur
liflátið sálina, hitt ekki. Lesum slik
vers með gaumgæfni, ekki að eins fyrra
helminginn og sleppa hinum.
Á öðrum stað i blaðinu er talað um
dæmisöguna um ríka manninn og Laz-
arus, svo henni skal slept hér.
En orð Jesú við ræningjan á kross-
inum virðast mörgum óskiljanleg. »Sann-
lega segi eg þér: í dag skalt þú vera
nieð mér í Paradís«. Fyrst ber hér að
atbuga bæn ræningjans: »Minnst þú
min herra þegar þú kemur i riki þitt«,
eða eins og nýja þýðingin hefir það »í
konungsdýrð þinni«, sem er eitt og hið
sama. Er Jesús þá orðinn konungur
enn? Nei, hann er minn og þinn æðsti
prestur heima hjá föðurnum og biður
fyrir oss. En konungur verður hann
fyrst þegar hann tekur við ríkinu. Og
hvenær er það? Látum ritninguna svara:
»En þegar mannsins sonur kemur í
dýrð sinni og allir englar með honum,
þá mun hann sitja í sinu dýrðar há-
sæti, og allar þjóðir munu safnast til
hans«. Matt. 25, 31. 32. En það verður
fyrst á efsta degi. Hvað biður þá ræn-
inginn um? Að Jesús minnist sín, er
hann kemur með raust höfuðengiisins
og lúðri Guðs. Og hvenær verður það?
I upprisunni miklu á efsta degi. Sjá 1.
Tess. 4, 13.—18. Svo er annað vert að
athuga. Jesús hafði ekki getað farið
tneð ræningjan i paradis, því þangað fór
bann ekki sjálfur þann dag. Þremur dög-
um seinna segir hann við Mariu: »Snertu
mig ekki, því enn þá er eg ekki upp-
stiginn til föður míns«. Jóh. 20, 17.
Hvernig gat hann fylgt ræningjanum
þangað, sem hann fór ekki sjálfur? Ó-
mögulegt. En hvernig á þá að skilja
orð hans við ræningjan? Jú, Iöngu
seinna heflr lítið kólon (tvidepill) verið
sett inn í versið þar sem það ekki átti
heima, og breytt meiningunni, en um
leið heflr það raskað samræmi ritn-
ingarinnar. Lesum versið þannig: Sann-
lega segi eg þér i dag: skaltu vera með
mér í paradís«. Þá er komið samræmi
aftur. Skaltu vera er eitt orð í frum-
málinu og þvi er eins hægt að segja
þú skalt vera, eða vera skalt þú. Ritn-
ingin var upphaflega skrifuð án kapi-
tula eða versaskipunar og án greinar-
merkjasetningar.
Engin villukenning hefir gert meira
ilt í heiminum en þessi að sálin sé ó-
dauðleg, á henni eru villutrúarstefnur
allra trúarbragða bygðar. Faðir lyginnar
heflr verið á verði að koma þeirri lygi
inn í öll trúarkerfi »þú skalt ekki deyjan.
Að dauöinn er að eins að halda áfram
að lifa og það meira að segja án upp-
risu frá dauðum.
Satan getur komið í fallegum búningi
og talað eins og hann sé hinn bezti
siðabótamaður, en slunginn er hann að
koma villunni að með hinu. Hann heflr
sina þjóna nú eins og á dögum post-
ulanna. Páll segir: »Slíkir falspostular
eru svikafullir verka menn, og laka á
sig mynd Krists postula, og það eru
ekki undur, því Satan sjálfur tekur á
sig ljósengilsmynd; það er því ekki kyn,
þótt þjónar hans taki á sig mynd rétt-
lætisins þjóna. Endalok þeirra verða
lika samboðin verkunum«. 2. Kór. 11,
13.—lö,