Tákn tímanna - 01.03.1922, Qupperneq 15

tAkn tímanná
55
»Gelið þér varið fáeinum augnablik-
um til þess að vér getum fletl upp nokkr-
um stöðum?«
»Ég mundi með gleði verja öllum síð-
deginum til þess að finna fyrir víst,
hvað manninum mínuin hefir sannri
raun að höndum borið«.
»Ég ælla að lesa Hebr. 11,40 fyrsl«,
sagði frú Brooks og tók vasabiblíu upp
úr böggli sínum. Hér er ritað: »Því
Guð hafði séð betur fyrir vorum hlut,
að þeir ekki án vor algjörðir ýrði«.
»Nú, í þessum kapítula hefir Páll
verið að tala um fjölda góðra manna.
En síðan segir hann í 13. versinu:
»Allir þessir menn dóu«. Bætir hann þá
við: »og fóru til himins?« Nei, heldur:
»án þess að hafa öðlast fyrirheitin«. Og
í 40. versinu segir hann, að jafnvel á
sinum dögum hafi enginn af þessum
góðu mönnum verið gerður fullkominn
og að þeir mundu eigi verða fullkomnir
gerðir fyr en um leið og hann. Hvenær
býst Páll við að hann verði gerður full-
kominn og fari til himins? Ekki fyr en
Jesús kemur, við hina siðari tilkomu
hans. Það segir liann oss í 1. Tess. 4,
13.—18.
Takið grandgæfilega eftir þessum ritn-
ingarstöðum, frú Lawrence, því að þar
er um sérstaka fræðslu að ræða beint
frá Guði til Páls um liina dánu. í 15.
versi stendur: »Það segjum vér yður og
höfum fyrir oss orð Drottins«. Það sem
kemur svo, er Guðs eigin staðfesting á
því efni. Hver er hún? »Vér sem lifum
og erum eftir við komu Drottins, mun-
um alls eigi fyrri verða en hinir sofn-
uðu, þvi að Drottinn sjálfur mun með
kalli, með höfuðengilsraust og með bá-
súnu Guðs, stíga niður af himni og
þeir, sem dánir eru í trúnni á Krist,
munu fyrst upp rísa. Síðan munum
vér, sem lifum, sem eftir erum, verða
ásamt þeim hrifnir burt í skýjum til
fundar við Drottinn i loftinu og síðan
munum vér vera með Drotni alla tíma«.
wÞetta virðist fortakslaust«, sagði frú
Lawrence.
»Já, víst er það. Hvernig verðum vér
alla tíma með Drotni? Með því að
deyja? Nei, að eins með upprisu og um-
myndun, er Jesús kemur í annað sinn.
Og takið þér eftir því, frú Lawrence,
að vér eigum að »hugga hvor aðra með
þessum orðum« (18. vers), ekki með
þeirri hugsun, að hinir dauðu séu á
himni og líti þaðan niður á oss af múr-
tindum hinnar nýju Jerúsalem, heldur
með þeirri hugsun, að Jesús muni ein-
hverntíma koma aftur til jarðarinnar,
reisa oss upp úr legstöðunum og senda
engla sína til að safna þeim saman til
sín, með hinum réttlátu, sem þú verða
á lífi.
»Kæra systir! Þetta er sönn huggun
og ég þekki liana. Það er hið eina, sem
gleður hjarta mitt, þegar ég liugsa uin
hinn hræðilega missi, sem ég hefi orðið
fyrir; og ég brýni hana fyrir yður. Ef
maðurinn yðar er raunverulega dáinn,
eins og sfmskeytið virðist sýna, þá vil
ég bjóða yður hönd, svo að vér lítum
báðar í sameiningu fram á við »til
hinnar sælu vonar«, liinnar dýrðlegu
opinberunar hins mikla Guðs og frels-
ara vors Jesú Krists. Pá munuð þér
sjá ástvin yðar aftur, og þá mun ég
sjá áslvini mina, og Guð mun þerra
öll tár af augum vorum«.
»Verður langt þangað til?« spurði frú
Lawrence með ákefð. Hin örmagna sál
liennar seildist eítir hinni dýrðlegu von,
sem henni var sell fyrir sjónir.
»Ekki langt, nei, ekki langt, Guði séu
þakkir!« sagði frú Brooks innilega. »Ég