Syrpa - 01.12.1915, Side 3

SYRPA.
FRUMSAMDAR, ÞÝDDAR OG ENDURPRENT-
AÐAR SÖGUR OG ÆFINTÝR
OG ANNAÐ TIL SKEMTUNAR OG FRÓÐLEIKS.
III. Arg. 1915. 4. Hefti.
ÞULA.
(Endurpr.)
Stúlkurnar ganga Glóir sól á tinda, —
sunnan með sjó. gaman er að synda
Mitt út á firði um Unnarsali
svam marbendill og hló. og Ægis lönd,
Báran upp aó berginu yztu fram að sævarrönd,
bylti sér og dó. þá Sunna gengur Græði á hönd
Hafmey sat á steini og geislabál þau kynda.
og hörpuna sló: Aftansunna svæfir káta vinda".
„Hafðu við mig stakkaskifti Selur sefur á steini,'
stúlkukindin mjó; svíður í fornu meini.
mig langar svo til laudsius Upp x sveit hann eitt sinn bjó
í laufgaðan skó. með íturvðxnum sveini.
Eg hef litið ungan sveiu Nú er honum xtm og ó,
út á grænum mó, á hann „sjö“ í löndum
upp frá þeirri stundinni og urtubörnin „sjö" í sjó
enga fann eg ró. synda út með ströndum —
Tindilfætt er lukkan, sofa á skerjum,
treystu’ henni aldrei þó. synda fram með ströndum.
Valt er á henni völubeinið Hans er mesta hugarfró
og dilli-dó. að horfa upp til dala.
Gef mér fima fótinn þinn. „Vappaðu með mér, vala“.
Þú færð í staðinn sporðinn minn, Fram á sviði fisk eg dró
kongurinn lætur kóralliun og fleytuna míua hlóð.
í krónuna þína binda, En „fjármannahríðin
gljáskeljar og gimsteina er full með bölmóð."
gefur hann þér á linda. D.