Verði ljós - 01.01.1897, Blaðsíða 11

7
Yak l)ú, veiki maður!
Lag: Margt er nianiia bölið.
Lífið likist draumi,
ljettum vatnastraumi,
fiýgur beina braut!
Ár og aldir líða,
æska, fegurð, blíða,
hreysti, skart og skraut
hverfur; alt er veikt og valt;
dvínar leikur, dauðinn bleikur
dæmir burtu lifið.
Vak þú, veiki maður!
valtur er þinn staður,
líkams bresta bönd;
hversu vcl þjer vegnar,
verður þú að gcgna
dauðans hörðu hönd.
Afl og hreysti — æ þú vcizt —,
skrautið þjóða, gull og gróða,
gröfin eptir skilur.
Lát þjer fyrst þaö líka
lofa drottin ríka,
bljúgur biðja hann,
áður en þú seiminn
elska fer og heiminn
svo opt svikulan.
Elska bróður þinn og þjóð;
grát með hryggum; gjör ci
styggja
gamlan mann á vcgi.
Hluttekningu hafðu,
hjarta upp að vafðu
alla auma hjer:
særða, hrygga, hrakta,
hljóða, þyrsta, nakta,
þá, sem þrautin sker.
Vertu blíður við þann lýð,
sem er minni sjáifscign þinni,
sæll þá vcrður talinn.
Bráðum sól cr sigin
sálar tjaldbúð hnigin
þín í myrka mold;
fer þú þá í friði,
með fögru engla liði
yfr á fcgri fold;
Þar er sól og skraut og skjól;
vinir fríðir, bjartir, blíðir,
blcssa komu þína!
Baldvin J3ei rjvinsson.
Vor kirkjulegu mein og orsakir þeirra.
Eptir sjora Jón Relgason.
n.
En hvar er þá orsakanna að leifa? Hví er hið kristilcga lif lijá oss