Verði ljós - 01.12.1902, Blaðsíða 14

190
VERÐI LJÓS!
yngri árum, lóttur og glaður í lund, en þó þéttur fyrir þegar
því er að skifta. Sérstaklega er orð á því gert með hvílikri stillingu,
þreki og karlmennsku liann hefir afhorið alt það mótlæti, sem honum
hefir mætt í lifinu, enda liefir hann alla æfi verið innilega guðhrædd
og trúuð sál. JÞrátt fyrir árin mörgu, sem hann nú ber á baki, er
hauu enn furðu ern bæði andlega og likamlega; það sem helzt þjakar
honum er kulvísi, einkum að vetrarlagi sem vonlegt er. En venjulega
hefir hann flakkferð og er þá sístarfandi. Hann fylgist furðu vol með
öllu því er gjörist í landiuu, les blöðin frá xipjjhafi til enda og er heitur
framsóknarmaður í pólitískum efnúm.
Myndin sem blaðið flytur, er tekin af honum fyrir 3—4 árum og
er mjög lík.
Verði ljós! leyfir sér að senda þessum heiðursverða öldungi alúðar-
fylstu kveðjur sinar og óskar honum blessuuar Drottins og inndælla
æfistunda það sem eftir er af kvöldi æfinnar.
||agný uppi og jagng niðri.
Dyravörðurinn og fólkið hans bjó f kjallaranum; húseigandinn sjálf-
ur og fólkið hans bjó, eins og vera ber, uppi yfir höfðinu á þeim í
björtum og rúmgóðum herbergjum.
Dyravörðurinn átti eina dóttur barna og húseigandi átti sömuleiðis
eina dóttur, og þær hétu báðar Dagný. í því tilliti var enginn inunur
á uppi og niðri.
Og þó var mikill munur á, því að litla Dagný i kjallararum hafði
aldrei á heilli sér tekið, en litlu Dagnýju, dóttur liðsforingjans hafði
aldrei orðið misdægurt. Dagný niðri lá í rúminu síuu og þegar húu
sneri höfði sínu út að glugganum, gat hún rótt að eins komið auga á
ofurlitla ræinu af bláum himninum gegmun kjallaragluggaun. Dagný
uppi réð yfir bæði himui og jörð, það er að skilja: húu gat
livenær sem húti vildi farið innfyrir garðshliðið og þefað af blómunum
og sungið með lævirkjunum, já kept við þá í söng.
Dagný uppi og Dagný niðri, — það fer bezt á þvi, að vór nefnum
þær svo, því að einhvern mun verðum vór að gjöra á þeim, — höfðu
eiginlega aldrei átt nein mök saman, er orð só af gjörandi, því liðsfor-
iiiginn og konan hans, sem annars voru mestu ljúfmenni og vildu öllum
vel gjöra, þeim var ekki um það, að söngfuglinn þeirra litli kæmi í
kjallaraloftið, svo óholt sem það er, og yrði kannske sjúkur. Öll af-
skifti Dagnýjar uppi af nöfnu sitini í kjallaranum höfðu verið fólgin í
því, að hún settist stundum á liækjum fyrir útan kjallaragluggann og
kinkaði kolli til Dagnýjar niðri. En moira varð það ekki.
En svo gjörðist það eitt haustið, að Daguý uppi lagðist sjúk.