Verði ljós - 01.12.1902, Blaðsíða 11

187
_________________VERÐI LJÓS!________________
er nýr fer áratugur þinn i hönd.
f>ú nú ert orðinn níutíu ára,
og nítugasta’ og fyrsta stígur bára.
Hvort iinst þér langt að lita nú til baka,
er líturðu’ yfir níutíu ár?
Það margt er búið burt frá þér að taka,
þú beygður stendur eftir bærugrár.
Þótt margt sé borfið, minningarnar vaka
svo margar, því að aldurinn er bár.
Nú eftir á finst alt svo fljótt að líða,
en einkanlega bárur fyrri tíða.
Þeim finst ei löng sín eigin æfisaga
er yfirlíta sögu mannkynsins;
og heldur finst þeim fátt um eigin daga,
er fara þeir að gæta betur bins. )
í eitt ef mætti alt bið þekta draga,
það yrði smátt mót sögu hnattarius.
Já alt er það sem lítill lækur móti
þeim langa straum, því mikla timans fljóti.
JÞað er svo oft í eljum lifsins bríða,
að eigi glögt vér sjáurn timaskil.
Oss tíminn finst svo lengi vera’ að líða,
þótt lítið sé það að eins stundarbil.
Það rennur alt í eitt í djúpi tíða,
þar eigi framar langt né skamt er til.
Hin lengsta ævi’, er litið er til baka,
er liðin burt sem örstutt nætur-vaka.
Þeir eru farnir ílestir eldri vinir
og flognir burtu hina gömlu leið.
Vér þykjumst einnig elska þig sem binir,
þótt ei vér sæjum lífs þíns blómaskeið.
Það muna lengi tslands yngri synir
hvað öll þin fræðsla var þeim ljúf og greið.
Það ratma lengi einuig íslands dætur,
þær á þér bafa sérstaklega mætur.
í æsku fyr þú lékst í lundi Braga
og Ijóð ú þinni tungu voru snjöll.
Um miðskeið lifs þú gættir landsius laga
og lagðir stein í þjóðar frelsis-höll.