Nýjar kvöldvökur - 01.07.1914, Blaðsíða 7

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1914, Blaðsíða 7
;r> TUMI LITLl. 151 — sem þú hefur gert mér á móti. Æ—æ—æ! Þegar eg er dáinn þá — — —« »F*ú ætlar þó ekki að fara að deyja, Tumi, — það er ómögulegt! Drottinn minn góður! þú mátt ekki deyja!« »Eg fyrirgef ykkur öllum, æ —æ —æ! Segðu þeim það, Siddi minn. Gefðu nýkomnu stúlk- unni eineygða ketlinginn minn og gluggakrók- inn, og segðu henni — æ —æ —æ! Ó —ó! Siddi tók ekkert undir þetta, því að hann var þotinn ofan með fötin sín undir hindinni, Tumi fann nú til verkjar í tánni í raun og veru, svo miklu gelur ímyndunin til Ieiðar komið, enda kveinaði hann eins og dauðveikur maður. Þegar Siddi kom ofan hrópaði hann næsta skelkaður: »Góða frænka mín! Þú verður að koma undireins upp til hans Tuma. Hann er að deyja.« »Deyja ?« »Já, en þú verður að flýta þér. Komdu nú strax.« »Slúður! t*að er rétt trúlegt, að tarna.« Pað þurfti þó ekki lengi að herða á henni. Hún þaut upp stigann og þau á eftir. Hún var náföl í framan, þegar hún gekk að rúminu til Tuma. »Hvað gengur að þér, Tumi? spurði hún skjálfrödduð. Æ, æ! góða frænka, eg — — — « »Segðu hvað að þér er barn!« Æ, eg hef svo míklar kvalir í tánni, sem tnér hefur verið ilt í.« Hún lét fallast niður á stól og mátti svo að °rði kveða, að hún hlæi með öðru auganu en gréti með hinu. %Pú gerir mig altaf svo hrædda, óhræsis, slæmi strákurinn þinn,« sagði hún. »Rístu nú UPP og hættu þessum kjánalátum!« Nú liðu kvalirnar sjálfsagt frá, því að Tumi hætti að veina. Hann fann það, að hann hafði beðið þarna ósigur og sagði: »Eg hafði svo miklar kvalir í tánni, að eg gleymdi alveg tannpínunni!« »Tannpínunni! Já, já; það er ekki ein bár- stök! Hvað er nú að tönnunum í þér ?« »Ein þeirra erlaus og kvelur mig svo ótta!ega.« »Nú er heima; farðu nú samt ekki að hljóða aftur. Ojá, það er satt, greyið, tönnin er laus, en þú deyrð sjálfsagt ekki af því! Farðu María og fyndu mér sterkan silkiþráð, og komdu með eldibrand neðan úr eldhúsinu!« »Æi-nei, frænka mín, kiptu ekki úr mér tönninni, það verður ennþá verra. Eg kæri mig ekkert um að vera heima í dag; eg skal fara í skó!ann!« »Nú, það er svona lagað ! Pú hefur fundið upp á þessu til þess að þurfa ekki kað fara f skólann Seint ætlarðu að láta þér segjast, ótuktin þín !« Nú voru öll tannlækningaverkfærin tilbúin. Gamla konan brá lykkju uin lausu tönnina, en hinn endann á þræðinum batt hún um rúm- stöpulinn til fóta. 'Svo greip hún eldibrandinn og rak hann að andliti drengsins. Hann kipt- ist aftur á bak, eins og nærri má geta, en tönn- in hékk í silkiþræðinum á rúmstöplinuin. En menn fá oftast flestar raunir sínar bætt- ar á einn eða annan hátt. Regar Tumi, sem látinn var fara í skólan eftir morgunverð, var á leiðinni þangað, mætti hann mörgum drengj- um og allir öfunduðu þeir hann af skarðinu eftir tönnina, end gat hann nú spýtt svo mynd- arlega í gegn um það. Einn af þeim sem Tumi hitti á leiðinni til skólans. var Huckleby Finn. Hann var sonur versta fyllisvínsins, sem til var í þorpinu, og var álitinn mesta úrhrak. Allar mæður í þorpinu óttuðust þennan dreng, því hann var sagður bæði latur og klækjóttur. En verst var þeim þó við hann sökum þess, að ailir drengir þeirra sóttust eftir félagsskap hans og dáðust leynilega að honum, léku sér við hann, er þeir sáu sér færi, og kusu helzt að líkjast honum í sem flestu. Tuma hafði strang- lega verið fyrirboðið að vera með honum, en einmitt þess vegna sóttist hann eftir því að leika sér við hann, þegar þess var kostur. Huckleby var oftast klæddur fötum af fullorðn- um mönnum, sem hann hafði fundið einhvers- staðar í sorphaugum; voru þau oftast svo illa útleikin sem mest mátti vera. Hann hafði hatt

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.