Nýjar kvöldvökur - 01.07.1914, Blaðsíða 22

166
NYJAR KVÖLDVÖKUR.
börnum. Eg hef ekkert af því séð nema »Leik-
föng*, safn af smásögum handa börnum eftir
þá Hallgrim Jónsson og Steingrím Arason,
barnakennara í Reykjavík. Kver þetta er að
mörgu leyti vel samið og hentugt handa börn-
um, sögurnar siðferðislegar og Iagaðar til að
vekja góðar tilfinningar og hugsanir, en heldur
fjördaufar og vantar þetta æfintýralega og fjör-
uga, sem börnin þurfa með. Mál er sumstað-
ar ekki svo vandað sem skyldi. Slæm bönd
hefur það lagt sumstaðar á höfundana, að þeir
hafa prýtt kverið mörgum fallegum myndum,
en þær eru allar útlendar, og svo hafa þeir
farið að steypa utan um þær íslenzkar sögur,
og verður samræmið þvf ekki ætíð sem bezt,
óíslenskuleg atvik o. s. frv. En samt er kverið
góðra gjalda vert og börn ættu að lesa það.
En góðar myndir fást aldrei í íslenzkar barna-
bækur fyr en þær eru gerðar eftir sögunum af
íslenzkum mönnum eða ljósmyndaðar eftir til-
settum hópmyndum, ef ekki verða önnur ráð
til. En það virðist nú ætla að verða bið á því
á þessari listamannaöld vorri að við fáum teikn-
ara, sem leggi sig eftir að gera myndir í bæk-
ur eins og Ludvig Moe og Poul Steffensen á
meðal Dana.
Kvöldvökunum hafa verið send tvö hefti af
riti sem heitir »Nýtt og gamalt« frá Sigurb. Á.
Gíslasyni í Reykjavík. Bæklingar þessir eru rit-
aðir á móti hinni Nýju Guðfræði, sem kölluð
er, og nú hefur yfirtökin við guðfræðisdeild
háskólans í Reykjavík. Pau halda bæði eindreg-
ið fram hinum eldri kenningum kirkjunnar, er
bindur sig við játningarrit vor og rétttrúnað
þann sem af þeim er leiddur, og hafa þar á
meðal eitt og annað að athuga við hina nýju
útleggingu biblíunnar. Kvöldvökurnar eru nú
ekki guðfræðingarit og enginn þeirra, sem að
þeim standa er bær um að segja um, hvar
sannleikurinn er í því deilumáli, en heldur hall-
ast þær nú samt að hinni nýju guðfræði í sum-
um greinum, þótt ekki sé það í öllu, þykir
hún óljós í sumu, en hin eldri stefna slá um
of mörgu föstu, sem ærið erfitt mundi verða
að sanna. Peir sem hafa áhuga á deilumáli
þessu, ættu að lesa ritin, og það vel, en ganga
þá ekki framhjá þeim sem á móti rita — því
ekki er nema hálfsögð sagan ef einn segir frá.
En af þessum . ritum einum -verður mál-
ið ekki skilið svo vel sé. Þau eru rituð af á-
huga og fylgi — eins og það sem á móti er
ritað — ef til vill helzti miklu fylgi og helzti
litlum skilningi á svo háleitu málefni.
J- /•
Ekkjumaðurinn.
Eftir Max Adeler.
Kona herra Archibalds N. Fischers tók sótt
mikla og taldi læknirinn þegar tvísýni á lífi
hennar. Og einn góðan veðurdag, er herra
Fischer kom heim frá erindum sínum, fékk hann
þá sorgarfregn, að hún væri dáin. Þegar fyrsta
örvæntingarkastið rénaði sendi hann eftir, lík-
kistu, batt sorgarslæðu um hurðarhúninn, setti
auglýsing í ljóðum um andlátið Pblöðin, sendi
hattinn sinn til hattarans og hafði annan al-
mennan undirbúning íyrir greftraninni. Er hann
hafði aflokið þessu, tók hann sér sæti í dag-
stofunni og syrgði, og vinir hans komu til að
hugga hann og hughreysta.
»Huggunarorð ykkar hafa enga þýðingu
fyrir mig,« sagði hann, »eg lifi þetta ekki af;
eg býð þess aldrei bætur. Pað hefur aldrei
verið uppi önnur eins kona og hún; og aldrei
mun koma sú kona, að jafnast geti á við hana.
Eg vil ekki lifa án hennar; nú fyrst hún er
dáin, er eg reiðubúinn að deyja hvenær sem
vera skal. Hvers virði er lífið nú orðið fyrir
annan eins mann eins ogmig? Pað er eintóm
auðn, og engin hamingja getur fallið mér í
skaut eftir þetta.«
»Pér verðið að bera það eins og karlmenni,®
sagði Potts læknir. »Slíkar ráðstafanir drottins
eru oss fyrir beztu. Nú er hún engil!.«
»Já, eg veit það,« sagði Fischer snöktandi,