Nýjar kvöldvökur - 01.10.1942, Qupperneq 46

188
HEITT í FROSTI
N. Kv_
mánuðum síðar og heyrði aldrei á þetta
nafn minnzt fyrr en árið 1926. En þegar
hann sá mynd ,,foringjans“ í blöðunum,
kannaðist Boswell óðar við kunningja sinn
frá Mayen.
Lífið gerir sínar kröfur!
Velepean, frægur franskur skurðlæknir,
hafði bjargað lífi barns auðmannskonu
einnar í París.
Þegar barnið hafði náð fullri heilsu aftur,
fór móðir þess á fund læknisins, rétti hon-
um haglega gert seðlaveski og sagði:
„Ég hefi búið það til sjálf, til þess að
votta yður þakklæti mitt“, sagði hún.
„Frú“, sagði Velepan, — „ég kann að
meta fyrirhöfn yðar og samúð, en — lífið
gerir sínar kröfur. Ég verð að hafna gjöf
yðar pg æskja fimm þúsund franka fyrir
aðstoð mína“.
Konan tók seðlaveskið, opnaði það þegj-
andi og tók úr því fimm þúsund franka
seðil, af tíu slíkum, er í því voru. Hún
rétti Velepean upphæðina og kvaddi síðan
skurðlækninn fræga með virktum.
írsk forsjálni.
íri nokkur heyrði á skotspónum, að bank-
inn, sem hann átti fé sitt inni í, hefði hætt
útborgunum og myndi senn gjaldþrota. ír-
inn æddi inn í bankann í þvf skyni að
bjarga inneign sinni, ef þess væri nokkur
kostur.
— „Get ég fengið það, sem ég á hér inni?“
æpti lrann, þegar hann sá gjaldkerann.
„Auðvitað“, sagði gjaldkerinn forviða.
„Nú, — ef þið hafið peningana enn, þá
er víst allt í lagi“, sagði írinn, „en ef þið
hafið þá ekki, heimta ég þá samstundis!“
Fréttaflutningur á fyrri tímum.
Öll meiri liáttar tíðindi berast á vorum
'dögum innan örfána klukkustunda með
síma og útvarpi um heim allan að kalla! —
Tess er þó skemmst að minnast, að þessu
var öðru vísi háttað. Sem dæmi má geta
þess, að það liðu 60 dagar frá dauða
Napoleons mikla, unz fregnin um andlát
hans barst til Englands, og voru þó gerðar
sérstakar ráðstafanir til þess að koma
þeirri fregn svo fljótt sem unnt væri.
Napoleon andaðist svo sem kunnugt er á
eyjunni St. Helen 5. maí 1821, en 4. júlí
birtist fregnin um andlát hans í Lundúna-
borg og 10 dögum seinna barst hún til
Berlínarborgar. — Árið 1717 liðu tíu mán-
uðir, unz fregnin um andlát Tvrkjasoldáns
barst til Mið-Evrópu.
„Ekki undir þessu borði“.
Það var haldin vegleg veizla á litlu gisti-
húsi, og fólkið skemmti sér ágætlega. Þegar
veizlunni var lokið og fólkið bjóst til brott-
ferðar, vantaði Pálínu glófana sína og fór
hún því aftur inn í salinn, til þess að leita
að þeim undir borðum, þar, sem lnin hafði
setjð um kveldið. Þegar veitinganraðurinn
sá þetta, gekk hann til hennar og mælti:
„Éf þér eruð að léita að manninum yðar,.
frú mín góð, þá er hann ekki undir þeSsu
borði. En jrað liggur einhver maður undir
borðinu þarna frammi við dyrnar. Og eftir
honum hefir enginn spurt ennþá“.
Ósköp einfalt.
— Hvar eigum við að hittast?
— Hvar sem þú vilt.
— Og hvenær?
— Hvenær sem þú vilt.
— Jæja, þá segjurn við það. — En vertu
nú stundvís!
Velvalin afmælisgjöf.
Þau eru að skoða höggmyndasafnið,
blessuð hjónin. Bæði eru þau við aldur og
frúin í holdugasta lagi. Þá segir hann upp
úr eins manns hljóði, niðursokkinn í að
skoða líknesjurnar:
„Nú veit ég, hvað ég á að gefa þér á af-
mælinu þínu, kæra Alvildai — fagran kven-
líkama! — Það er einmitt það, sem þig
vantar.
/