Nýjar kvöldvökur - 01.01.1953, Side 20

12
UNDIR LJÓNSMERKINU
N. Kv.
að bíða. Hann jafnaði því yfir bæli sitt og
spor í sandinum og læddist aftur sömu leið,
sem hann hafði kornið.
Beppó varð komu hans allshugarfeginn,
því að hann hafði óttazt mjög um hann.
Henry sagði honum, að hann hefði komizt
á snoðir urn, að leynifundir væru haldnir
þarna inni á hólminum; hann hefði
þekkt suma fundarmanna, en ekki getað
heyrt, um hvað þeir töluðu.
„Nú er það mitt ráð, að við komum ekki
nærri þessu framvegis,“ mælti Beppó. „Það
er hættulegt að vera í vitorði um samsæri,
til hvers svo sem það er stofnað. Ef menn
vilja verða langlífir í Feneyjum, verða þeir
að forðast óvinsældir.“
Fjórðungi stundar eftir komu Henrys,
birtist grímumaðurinn sömuleiðis. Þessa
nótt reru þeir félagar langa krókaleið,
komu inn í borgina eftir einu smásíkjanna
og lentu heilu og höldnu á tilteknum stað.
Grímumaður rétti Beppó gullpening.
„Eg veit ekki enn þá, hvenær eg þarf á
ykkur að halda,“ mælti hann, er hann
kvaddi þá, ,,en eg skal skrifa tímann í sand-
inn við fótstall ljónsins, eins og okkur kom
saman um. Þið gáið að því á hverjum degi
síðdegis."
Aður en Henry tók á sig náðir, lmgsaði
hann alvarlega um, hvernig hann ætti að
haga sér gagnvart því, sem hann hafði feng-
ið vitneskju um, og hann kornst að þeirri
niðurstöðu, að réttast væri að láta allt kyrrt
liggja. Ef hann reri út í San Nicolo að degi
til, gat hann vafalaust losað um borð í þil-
veggnum eða skorið svo stórt gat í hann, að
honum tækist að sjá og heyra í næsta skipti,
hvað þar færi fram; en ef hannikæmist nú að
því, að þarna væri verið að brugga samsæri
í þágu óvina Feneyja, t. d. Padúu eða Ung-
verjalands, hvað átti hann þá að gera? Ef
hann gerði samsærið uppskátt og vísaði lög-
reglunni leið til skúrsins, þegar föðurlands-
svikararnir væru þar á fundi, mundi hann
að vísu hljóta þakkir af stjórninni, en hann
þarfnaðist engra verðlauna, og þar á ofan
mundi hann baka sér langrækið hatur átta
eða tíu voldugra aðalsætta; og lieift þeirra
mundi verða enn þá æðisgengnari af því að
hann hefði farið að skipta sér af málum, sem
honum komu ekkert við — útlendingnum.
Að öllu þessu athuguðu, einsetti hann sér
að láta þetta allt afskiptalaust og stofna
hvorki sjálfum sér né öðrurn í voða.
III. KAPÍTULI.
ÁRÁSIN.
Beppó varð glaður við, er Henry skýrði
honum frá ákvörðun sinni morguninn eftir.
Veslings pilturinn hafði sofið illa í ntargar
nætur og hafði oft vaknað við ýmiss konar
hræðilega drauma, þar sent verið var að
pynda ltann í fangelsi eða myrða • hann í
bátnum langt út á lóni. í vökunni var hann
hræddari um Henry en sjálfan sig, því að
liefnd samsærismanna mundi miklu frentur
bitna á ltonunt, þar sem hann sjálfur hafði
verið öðrum undirgefinn. Hann varð því
dauðfeginn að þurfa aldrei framar að fara
til San Nicolo.
Næstu daga fór Henry oftar en vanalega
ofan á Markúsartorgið. Honum var auðvelt
í mannþrönginni þar að þekkja aftur ýmsa
af mönnum þeim, sem ltann hafði séð í
skúrnum í San Nicolo og fá að vita nöfn
þeirra, sent hann vissi ekki um áður. Einn
af mönnum þeim, sent hann hafði ekki
þekkt áður, fékk ltann nú að vita, að væri
birgðasali mikill frá saltnámunum á ntegin-
landinu, en annar væri búfjárkaupmaður
og birgði upp allar kjötverzlanir borgar-
innar.
Henry var ntjög ánægður nteð þá vitn-
eskju, sent hann hafði fengið. Hann skrifaði
upp nákvæma frásögn tnn allt, sent gerzt
hafði þessar tvær nætur, einkum unt það,
sem ltann ltafði njósnað um á hólmanum,
og svo nöfn allra þeirra manna, sent leyni-