Tjaldbúðin - 01.01.1899, Qupperneq 24

-22—
Friðrik, sjera Steingriniur og sjera Hafsteinn
og erindsrekar fr& 12 söfnuðum. Aðalmáf
þessa kirkjuþings var “ úrgöngumfil ” sjera
iMagm'isar J. Skaptasonar,
Sjera Magnús kom heiman frá íslandi sum-
arið 1887. Hann var ráðinn af kirkjufjelaginu
og gjörðist prestur í Nýja íslandi. Brátt rarð
hann mjög vinsæll í nýlendunni og þótti betri
ræðumaður en aðrir prestar kiikjufjelagsins. í
fyrstu studdi hann kirkjufjelagið af alefii. En
eptir kirkjuþingið 1888 varð breyting á þessu.
Hann fjekk óbeit á “ uppblásturskenningunni.”
Honum geðjaðist eigi að því, að blöð kirkju-
fjelagsins fiyttu sí og æ ámæli um Islendinga á
Islai.di. Auk þess fannst honum og söfnuðum
hans mfilum Ný-íslendinga vera lítill gaumur
gefinn á kirkjuþingunum t. a. m. málinu um
skifting kirkjufjelagsins í deildir. Af þessum
og ýmsum öðrum orsökum óx og þroskaðist í
Nýja Islandi gömul og ný óvild til forseta kirkiu-
fjelagsins. Sjera Magnús mætti svo eigi á
kirkjuþinginu í Argyle 1889. Söfnuðir hans
sendu að eins 2 erindsreka áþað þing. Kirkju-
þingið veitti bæði sjera Magnúsi og söfnuðum
hans ákúrur fyrir þetta. Samkomulagið varð
ávallt verra og verra. I aprílmánuði 1890 fór
forseti kirkjufjeiagsins til Nýja Islands. Við
þessa Nýja íslands leið fór allt samkomulag