Tjaldbúðin - 01.01.1900, Blaðsíða 9

— 7 —
ustan meðal íslendinga í Winnipeg mjög stutt og
ófullkomin. — Stutt prjedikun með einum sálmi
á undan og eptir. — En Tjaldbúðarsöfnuður kom
á fullkomnari »formi« við morgunguðsþjónustuna.
12. Tjaldbúðarsöfnuður hafði sjerstaka prje-
dikunaraðíerð. Urn hana vil jeg auðvitað eigi
fjölyrða hjer. Jeg læt mjer nægja að vísa til
þess, sem jeg hef áður skrifað um það mál
(»Aldamót« L, »Kirkjublaðið« II. og III.). Prje-
dikunaraðferð Tjaldbúðarsafnaðar var 1 fullu sam-
ræmi við skoðanir þær, sem koma fram í ritum
þeirra Spurgeon’s ogBeecher’s (Spurgeon: Lectures
To My Students. Beecher: Yale Lectures On
Preaching). — Auðvitað er það krafa allra Tjald-
búðarsafnaða, að prjedikunin sje tala en eigi
upplestur. Enginn, sem les ræður sínar upp
af blöðum, getur verið prestur Tjaldbúðarsafn-
aðar. Og enginn söfnuður, sem hefur slíkan
upplestursprest, getur með rjettu borið nafnið:
Tjaldbúðarsöfnuður.
13. —14. Tjaldbúðin var fyrsta íslenzka
kirkjan, þar sem það komst á (14. apríl 1895)
að syngja »solos« við guðsþjónustuv. Tjaldbúð-
söfnuður hefur og, samkvæmt safnaðarlögum sín-
urn, sjerstaka nefnd (söngnefnd) til að annast
söngmál sin.
15.—20. Við báða sunnudagsskóla safnað-
ins, í Tjaldbúðinni og í Fort Rouge, og við ferm-