Tjaldbúðin - 01.12.1900, Side 14

12 —
f’annig ber jeg þá sök á ofdrykkjuna, a5
hún hafi líkamlegan og andlegan dauða í för
með sjer, ef drykkjumaðurinn snýr eigi við f tíma.
Jeg hef reynt að sanna þetta. En ef einhver heimtar
meiri sannanir, þá leiði jeg fram vitni mín.
Fyrst kalla jeg hinn þríeina guð lil vitnis.
Hvað segir hann um ofdrykkjuna í orði sínu?
Esajas spámaður kemst þannig að orði: »Vei
þeim, sem upp rísa árla morguns, til þess að
sækjast eptir áfengum drykk; vei þeim, sem sitja
fram á kvöld, til þess að gjöra sig víndrukkna«
(Es. 5, 11). Og síðan bætir hann því við, að
ofdrykkjan leiði ógæfu yfir ísraelslýð. Salómon
konungur talar um víndrykkjuna þannig: »Vínið
er spottari, sterkur drykkur glaumsamur; hver sá,
sem af því tælist, er ekki hygginn« (Orðskv. 20, 1).
»Vertu ei með drykkjumönnum nje mathákum,
þvf drykkjumenn og óhófsmenn verða snauðir og
(mikill)' svefn klæðir í tökra« (Orðskv. 2B, 20—21).
»Hvar er vei? Hver ollir sjer meiðsla? Hvar
eru deilur? Hvar kveinan? Hver fær sár án
orsaka? Hver glóðarauga (rauð augu)? Þeir,
sem lengi tefja hjá víninu, þeir, sem koma saman
til að bergja á krydduðum drykkjum. Horf þú
ekki á vínið, hvað rautt það er, hversu það sýnist
eins og perlur f bikarnum, hversu það rennur
ljúflega niður. Seinast bítur það eins og högg-
ormur og stingur sem naðra« (Orðskv. 23, 29—32).