Hrópið - 01.09.1905, Blaðsíða 2

2

skyldugur til að kæfa njður rödd samvizku
minnar, ef þú átt í hlut? Eg heíi ekki þegið
af þér svo mikið, sem kaldan vatnsdrykk að
gjöf, enn þú heflr svívirt mig með lygi undir
ijögur augu, sagt, að eg væri að rífa niður
kirkju drotlins? Hvað kallar þú kirkju drott-
ins, lærði vitringur?
Ef þú þykist vera stríðsmaður og riddari
droLtins vors og herra, Jesú Krists, þá dugar
þér ekki handalögmál, lj'gi og dramb. Gull-
krossinn frá konunginum í Danmörk losar
þig ekki, vinur minn, frá syndabyrði þinni,
þó þú sért það ílón, að hengja hann á þinn
svarta poka, er þú ferð í ræðustól og vilt
dýrka drottin á himnum með orðurn þínum.
Áttaðu þig, Jón Helgason; þjónaðu elcki
svona viðbjóðslega tveimur herrum, eins og
þú gerir, drotlni og djöflinum lengur. I3ú erl
stórsyndugur, lögbrotamaður herra þíns á
himnum, og þarft að bæta ráð þilt. Enginn
af þeim prestum, sem eg hefl heimsótt á ferð
minni um landið, heflr sýnt mér ónot og sví-
virðing, nema þú einn. Biskupinn, sem eg
hefi oftar sagt til synda en þér, er mikið
skynsamari; hann hefir þó vit á að þegja,
og ekki hefir hann lagt á mig liöndur og rekið
mig úí, eins og þú.
Þær bróðurlegu viðtökur og þann sóma,