Hrópið - 01.09.1905, Blaðsíða 9

9
byrðar á aðra menn en vildu eklci bera þá
byrði sjálíir, jafnvel ekki snerta hana með
sínum rninsta íingri.
Hann kallaði skriftlærða menn l)linda
leiðtoga, er leiddu aðra blinda, féllu því allir
í sömu gröf.
Messías varaði sína lærisveina við súr-
deigi Fariseanna á Gyöingalandi. Messías
var altaf hógvær gagnvart lærisveinum sínum,
þvoði fætur þeirra, annaðist þá eins og ást-
ríkur faðir og góð móðir, tók málstað þeirra,
ef þeir voru ásakaðir um eitthvað. Hann
skoðaði lærisveina sína eins og veik, ósjálf-
bjarga börn, sem þyrftu nákvæmrar aðhjúkr-
unar, líkt og blóm í jurtapotti. Þegar sá á-
gjax’ni lærisveinn, Júdas, kj'sti hann, til að
gefa hermönnunum merki, liver sá væri er
handtakast ætti, þá ávarpar liann svikar-
ann sem vin, og segir: »Svíkur þú mannsins
son með kossi«.
Messías vildi ekki, að lærisveinarnir verðu
sig með blóðsverði; hann vissi, að það gagn-
aði ekki eftir því sem á stóð; einnig var það
gagnstælt hans kenningu.— Messías vildi siða
heiminn, en ekki deyða. Hann vildi láta lækna
menn, en ekki kvelja. Hann vildi láta kenna
rétl í orði og verki. Það gerði hann sjálfur.
Messías var liarðorður við Gyðinga vegna