Lögmálið - 02.01.1906, Side 14

10
ekki sá fíni mentaði herra, E. Hjörleifsson,
að óhreinskilni, hálfvelgja og bleiðiskapur
eru ókostir er fylgia oft mentuðum mönn-
um, — einnig hjátrú, svívirðileg ósannindi,
svik og blygðunarleysi, trúarleysi á kjarna
kristilegrar opinberunar?
Veit ekki sá fíni ritstjóri, að beztu
menn þjóðanna hafa oft lent í iagagildru
mentaðra lögbrotamanna? Ætli Kaífas hafi
ekkí verið talinn mentaðui', sem ofsótti
Jlessías forðum og saicaði mannvininn fyrir
guðiast! Eða páfmn í Róm er ofsótti Lúther
og vildi ná lífi hans. Páfanum mun hafa
þótt hrottalegur ritháttur Lúthers. Skal
það ekki hafa komið málinu þá í hreyfingu
að Lúther var djarfur og óhlífmn í orðum?
Mér íinst Einar Hjörleifsson hefði mátt
segja satt, að það var biskup sem kærði og
Klemens iandritari í fjarveru ráðherrans varð
að dansa nauðugur, líkt og Píiatus forðumj;
því eftir juritiskum lagastað gat embætti hans
verið iiætta búin ef Klemens hefði ei látið
fógeta Reykjavíkur heija sakamál gegn mér,
það er dagsatt, að biskupinn ofsækir lærisein
Jesú, mig, einn smælingja, er vill fá þá réttar-
bót, að klerkarl segi satt i kirkjunni, kasti
öllu því sem hneykslar vitið og blindar
skynsemina. Eg er fyrir iöngu búinn að