Barnabók Unga Íslands - 01.01.1910, Side 26

2(5
Hug niinn ber á bárum sínum,
Ljúfi, kæri lækurinn.
Rennur sól í gliti gulls,
Gekk mjer heldur bágt að tína
Vart i askinn vil jeg sýna,
Hann er milli hálfs og fulls.
Pú ert farin fram úr mjer,
Fyltir rósavetlingana;
Gabba máttu mig að vana,
Alt jeg verð að þola þjer.
Rökkrið yíir sígur senn,
Svarta lengir hlíðar skugga,
Sólin heima gyllir glugga,
Fagurt er á fjöllum enn,
En af glettnum álfasveim
Ótti samt mjer stendur nokkur;
Veiða kannske vill hann okkur,
Því er besl við höldum heim.
Svanasöngur á heiði.
Jeg reið um sumaraftan einn
Á eyðilegri heiði;
Þá styttist leiðin löng og ströng,
Þvi ljúfan heyrði’ jeg svanasöng.
Já, svanasöng á heiði.