Ægir - 01.03.1912, Blaðsíða 6

30
Æ G I R.
greinileg áðar, en nú var hún svo fallin
niður, að jeg naumast þekti hana frá
öðrum vörðum þar. Aftur á móti sá
jeg tvær hvítar borðrenglur niður við
flæðarmál, sem gátu vísað leiðina, en
það var að eins fyrir heimamenn að
þekkja það, enda vist búið til af þeim.
Þarna virtist mjer þurfa greinileg sjó-
merki, sem allir gætu sjeð og glöggvað
sig á og tilkynt væru í almennum leið-
armerkjabókuin, en sem jafnframt væru
Iýst upp að nóttu, svo opnir bátar og
minni þilför gætu tekið höfnina, ef þeir
þyrftu á að halda, en öðrum skipum til
leiðbeiningar, er fram lijá þurfa að fara,
mundu þá færri framandi skip enda æfi
sina á Bæjarskerseyri og Lambarifi, en
hingað til hefur átt sjer stað, enda mörg-
um koma að haldi en engum að meini,
og stór sómi fyrir þjóðvora að gera alt,
sem hægt er til að firra menn tjóni og
eins þótt útlendir sjeu. Mjer datt i hug,
að þarna væri verkefni fyrir ungu fiski-
veiðadeildirnar þarna á skaganum og
sjálfsagt er fleira þessu likt, sem kunn-
ugir geta fundið.
Komum við svo að Reykjanesi og
sá jeg hinn tignarlega himingnæfandi
hvita vita bregða leiftri sinu, þvi þella
var i ljósaskiftunum. Datt mjer í liug:
Skömm er þjer að stærð þinni, að þú
lætur aumingja litla bróður þinn, — sem
varð að fara þangað sem þú áttír að
standa — halda vörð fyrir þig meðan
þú felur þig bak við klettana. Betur að
þitt dæmi yrði einsdæmi i vitasögu vorri.
Við hjeldum áfram austur fyrir nes-
ið til Grindavikur, sá jeg þar báta vera
að lamma á árum sínum að landi.
Merldlegt er það, ef þessir menn þekkja
ekki vjelabáta, sem bruna eins og fiskar
móti vindi og sjó. Hjer er þó þeirra
staður, ágætlega fiskisæl veiðistöð, með
góðum fleytum, sem geta sótt fiskinn
lengra þegar á liggur en langafi gerði,
og höfnin við landið hin tryggasta, þegar
inn er komið, og væri hendi tekið til
með dugnaði og samhug, mundi þrösk-
uldurinn, sem nú stendur á fljótt eyðast
enda ekki óhugsandi að sumir menn þar
i sveitinní mundu með gleði merkja sjer
æfiminningu á þessu verki, væri almenn-
ur áhugi fyrir slíkum framförum; en
slikan áhuga eiga önnur eins atvik og
skeði i fyrra að skapa. Látið ekki jafn
mikla fæð vera í framkvæmdum ykkar
í þessari grein, sem kom fram við þá er
best reyndust ykkur þá, við ykkar mikla
tjón og hrakninga og auðnaðist að af-
stýra þeirri hjeraðsplágu, sem fyrir hendi
lá. Munið að »hálfnað er verk þá hafið
er«.
Stórsilðar-veiðar
við Romsdalsamt í Noregi.
(Brjef lil Ægis).
(Niðurl.).
Menn geta nú ímyndað sjer, að á
höfnunum í Kristjánssund og Álasundi, þar
sem flestir bátarnir koma inn að selja afla
sinn, er oft fjörugt líf. þegar bátarnir
koma inn á höfnina, binda þeir sig fasta
í stórdufl er fest eru þar. Þangað koma
svo síldarkaupmenn, upsakaupmenn og
brauðsalar. Síldarkaupmennimir gera út
um kaupin á sildinui við skipstjórann.
Getur það oft dregist 1—2 tíma fyrri en
saman gengur, þvi Norðmenn vilja hvorki
selja nje kaupa af sjer. En þegar kaupin
eru afgerð, fara bátarnir til þess, cr keypt
hefur síldina.
Jeg get því miður ekki sagt hvað
mikið hefur fiskast í alt, því um það hef
jeg ekki sjeð neinar skýrsíur, en aflinn
gekk ágætlega, það hjálpaðist að, mikill
afli og ómunaleg góð tið. Að eins fyrstu