Ægir - 01.01.1915, Blaðsíða 4

2
ÆGIR
ist jeg' ekkert á því tímabili annað en til
Akraness. Fór jeg þangað hinn 25 nóv.
og kom aftur til Reykjavíkur hinn 27.
s. m. — Erindi mitt til Akraness var
aðallega, að reyna að koma á samkomu-
lagi milli fiskifjelagsdeildarinnar þar og
sjómannafjelagsins »Bárunnar«. Hef jeg
gefið stjórn Fiskifjelagsins munnlega
skýrslu um árangurinn af þeirri för, en
hann varð í stuttu máli sá, að þessi tvö
fjelög gengu saman i eina deild, og er
hún ein hinna fjölmennustu á landinu.
Yænti jeg mikils af þeirri deild, því að
að henni standa margir góðir menn, úr
báðum fjelögunum. Er útvegur þeirra
Akurnesinga mjög efnilegur. Bátarnir
allir nýlegir og fremur stórir, eftir því
sem bátar eru alment.
Á helstu umbætur þar á Akranesi, mun
jeg minnast hjer á eftir.
I febrúarmánuði siðastliðið ár ferðað-
ist jeg til Vestmannaeyja, Voga, Eyrar-
bakka og Stokkseyrar, og kom beim lil
Reykjavíkur úr því ferðalagi 23. febrúar.
28. febr. lagði jeg upp í ferð til Vestur-
landsins. Á þeirri ferð hjell jeg fundi á
Bíldudal, Bolungarvik, Flateyri, Hnifsdal,
lsafirði, Súgandafirði og Þingeyri. Úr
þessari ferð kom jeg heim til Reykjavík-
ur að kveldi hins 16. aprílmán. Síðari
hluta aprílmánaðar fór jeg um Keflavík,
Garð og Miðnes.
í maímánuði fór jeg um Áustfjörðu,
frá Fáskrúðsfirði til Seyðisfjarðar. Hjelt
jeg að eins 2 fnndi, á Eskifirði og Norð-
firði.
Jeg var svo heima í Reykjavík þangað
til síðari hluta ágústmánaðar. Fór jeg
þá um Grindavik og Hafnir, og stofnaði
þar deildir. Upp frá því ferðaðist jeg
ekkert, þar til jeg fór upp á Akranes,
svo sem fyr er sagt.
Fyrirlestra liel' jeg haldið á 17 stöðum
á árinu, og eru þeir þessir: Akranes,
Bildudalur, Bolungarvík, Eskifjörður,
Evrarbakki, Garður, Grindavík, Hnifs-
dalur, Hafnir, Isafjörður, Keflavik, Norð-
fjörður, Sandgerði, Stokkseyri, Vest-
mannaeyjar, Vogar og Þingeyri.
Á ferðalögum þessuni hef jeg stolnað
7 fiskifjelagsdeildir, og eru þær á þessum
stöðum: Bolungarvík, Eskifirði, Flateyri,
Grindavík, Hnífsdal, Höfnum og Sand-
gerði. í deildum þessum voru, þegar
þær voru stofnaðar, als 170 meðlimir,
en munu nú vera nokkru íleiri.
I fyrirlestrum mínum hef jeg sett fram
þessar spurningar:
Er unt að fiska meira en nú er gjört?
Er unt að gjöra aflann verðmætari en
hann er nú?
Er unt að fá ódýrari þær vörur, er
sjávarútvegurinn þarfnast, en nú á sjer
stað?
Er unt að fá vjelabála, eða þó einkum
vjelarnar, ódýrari en nú á sjer stað?
Er unt að koma í veg fyrir, eða að
minsta kosti minka, hið mikla veiðar-
færatap á vjelabátum ?
Ber Jiilskipaútgjörð sig hjer á landi ?
Á róðrarbátaútvegurinn nokkra fram-
tið?
Er fært að koma upp höfnum eða
bátakvium, svo vjelbátar sje óhultir á
floti, á öllum tímum ársins?
Er unl að koma í veg fyrir eða draga
úr hinum miklu sl}rsum á sjó, og hverjar
nuinu helstu orsakir til þeirra?
Hvað gjörum vjer, til að draga úr hin-
um illu afleiðingum slvsa og manntjóns
á sjó?
Spurningum þessum hef jeg leitast við
að svara.
Á tlestum fundum, sem jeg hef haldið,
hafa nokkrar umræður orðið, eftir fyrir-
lestrana og um þá, og hefur mjer virst,
að menn fjellist yfirleitt á skoðanir minar
í þcim efnum.